Ο Θαλής ο Μιλήσιος, θεμελιωτής της θεωρητικής γεωμετρίας και αστρονομίας, ως φορεύς του θεωρητικού ελληνικού πνεύματος, έδωσε πρώτος την έννοια της «αρχής», που από τότε αποτελεί βασικό όρο της παγκόσμιας επιστημονικής διανόησης.
Αποσπάσματα από τον Αριστοτέλη - «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».
Ο Ευριπίδης ανήκει στους τελευταίους από τους μεγάλους τραγικούς ποιητές της αρχαίας Ελλάδας. Μαθητής ο ίδιος του Αναξαγόρα και αποδέκτης σοφιστικών επιδράσεων, είναι ανοικτός στους γόνιμους προβληματισμούς των φιλοσόφων και των σοφιστών της εποχής του, χωρίς να περιφέρεται εδώ και εκεί ως ανέκφραστος/άκριτος οπαδός του ενός ή του άλλου σοφιστή.
Λέει, λοιπόν, για την ηδονή ο Επίκουρος:
«Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν ἔχειν οἰκείαν ἀγαθόν, οὐ πᾶσα μ
έντοι αἱρετή· καθάπερ καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα».
Που, στα νέα Ελληνικά σημαίνει:
Κατά τον Έλληνα ιστορικό Διογένη Λαέρτιο (από την αρχαία ελληνική πόλη Λαέρτη της Κιλικίας) η Φιλοσοφία άρχισε από τους Έλληνες… 48.863 χρόνια προ του Μ. Αλεξάνδρου – δηλ. περίπου 51.100 χρόνια πριν από σήμερα!
Το γεγονός το ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΙ με τον αριθμό εκλείψεων Ήλιου και Σελήνης κατά τρόπον αναμφισβήτητο.
Ιδού το κείμενό του:
Βιβλίον Α'
