αρχαια ελλαδα

Μετά το τέλος των Μηδικών το 479 π.Χ., η ανάγκη των Αθηναίων να συντηρούν τους τεράστιους στόλους που διασφάλιζαν την νεoσυσταθείσα ηγεμονία τους στο Αιγαίο είχε ως συνέπεια να μπει στο στόχαστρό τους η περιοχή του Στρυμόνα με την πλούσια ξυλεία της και τα γειτονικά της μεταλλεία χρυσού και αργύρου. Ο αγώνας της Αθήνας για τον έλεγχο αυτών των στρατηγικής σημασίας για την εποχή πόρων θα κρατούσε με διάφορες διακυμάνσεις κατά το μεγαλύτερο μέρος των 5ου και 4ου αιώνων.

Τα «έτσουζαν» για τα καλά οι αρχαίοι Κέλτες στη Γαλλία, οι πρόγονοι του Αστερίξ, οι οποίοι έπιναν εισαγόμενο κόκκινο ελληνικό κρασί, καθώς και μπίρα από κεχρί, δικής τους παραγωγής. Με άλλα λόγια, υπήρχε μια εποχή που αντί οι Έλληνες να πίνουν πανάκριβα γαλλικά κρασιά εισαγωγής, όπως σήμερα, συνέβαινε το αντίθετο, δηλαδή οι Γάλλοι συστηματικά έπιναν ελληνικά κρασιά και μάλιστα σε ελληνικά σκεύη, επίσης εισαγόμενα.

Στην Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης. 
Δημόσιοι γιατροί αμείβονταν από τις τοπικές κυβερνήσεις συνήθως σε ετήσια βάση με σκοπό να προσφέρουν τις απαιτούμενες ιατρικές θεραπείες στους κατά περίπτωση ασθενείς.

Αρουραίοι, σφήκες σε στοές και πτώματα ζώων μέσα σε πηγάδια ήταν μερικά από τα όπλα μαζικής καταστροφής κατά την αρχαιότητα. Η τακτική βιολογικών όπλων που…χρησιμοποιούνται σε σύγχρονους πολέμους έχει τις ρίζες της στη νεολιθική εποχή, τότε που τοποθετούσαν μέλισσες στις στοές των εχθρών.