Στο Αρχείο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου ανευρέθησαν 11 ανέκδοτες επιστολές του Αγίου Νεκταρίου Κεφάλα Μητροπολίτου Πενταπόλεως του λαοφιλούς Αγίου της Αίγινας.
Στο άρθρο αυτό θα παρουσιάσουμε αυτές τις επιστολές. Θερμές ευχαριστίες εκφράζω και την ευγνωμοσύνη μου προς
α) τον πανοσιολογιώτατο καθηγούμενο της Ι.Μ. Βατοπεδίου, Αρχιμανδτίτη Εφραίμ,
Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.
Στις 9 Νοεμβρίου η Χριστιανή Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη ενός σύγχρονου μεγάλου Αγίου , του Αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού!
Ο Άγιος Νεκτάριος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ήταν γλυκύς, πράος, ανεξίκακος, και ταπεινός.
Αντιμετώπισε τα πάντα στη ζωή του με πίστη . Είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Αυτό τον έκανε πολύ δυνατό και πολύ υπομονετικό.
Ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη στις 9 Νοεμβρίου του 1920. Το σώμα του παρέμεινε άφθαρτο για 21 ολόκληρα χρόνια. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1963. Αυτές είναι και οι δύο ημερομηνίες εορτασμού της μονής: στις 9 Νοεμβρίου (κοίμηση Αγίου Νεκταρίου) και στις 3 Σεπτεμβρίου (ανακομιδή Ι. Λειψάνων). Μετά την Κοίμησή του ετάφη εκεί, κάτω από την σκιά ενός πεύκου που είχε φυτέψει ο ίδιος και που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ θαυματουργός
Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου». (Β’ Κόρ. 6, 16).
Λίγα Χρόνια μετά τη κοίμησή του, στα 1939, φέρανε στο μοναστήρι ένα δαιμονισμένο. Τον πήγαν στον τάφο του Δεσπότη. Τότες δεν υπήρχε τα εκκλησάκι πάνω από τον τάφο. Κι ο τάφος ήτανε χαμηλός. Το πεύκο μόνο ήταν κοντά. Οι παπάδες λοιπόν μνημονεύανε το δαιμονισμένο και τόνε διαβάζανε πάνω στον τάφο. Τον κρατούσαν δεμένο με αλυσίδες δύο χωροφύλακες και δύο ναύτες. Δεν μπορούσανε να τον κάνουνε καλά. Τους συντάραζε. Χάλαγε ο κόσμος.
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
Συνηθίζω, όταν αναζητώ βιογραφικά στοιχεία και πληροφορίες για κάποιον επιφανή του Γένους μας, να προσφεύγω στο παλιό και λαμπρό εγκυκλοπαιδικό λεξικό του «ΗΛΙΟΥ». (Του “ηλίου” και όχι Ηλιού, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις).
Μυστήριο θεωρείται ότι το λείψανό του Αγίου Νεκταρίου παρά τις 3 ταφές και εκταφές παρέμεινε αναλλοίωτο για περισσότερο από 30 χρόνια.
Ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη στις 9 Νοεμβρίου του 1920.
Το σώμα του παρέμεινε άφθαρτο για 21 ολόκληρα χρόνια. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1963. Αυτές είναι και οι δύο ημερομηνίες εορτασμού της μονής: στις 9 Νοεμβρίου (κοίμηση Αγίου Νεκταρίου) και στις 3 Σεπτεμβρίου (ανακομιδή Ι. Λειψάνων).
Ο άγιος Νεκτάριος στην προσωπική του προσευχή μίλαγε πολύ απλά στην Παναγία. Της παρουσίαζε λογαριασμούς και χρέη της μονής. Της μίλαγε για μαστόρους και οικοδομικά υλικά. Για αρρώστους και άτεκνα ζευγάρια.Για την ανομβρία και τα χωράφια. Προσευχόταν μπροστά στο εικόνισμά Της, που ήταν αναγεννησιακής τεχνοτροπίας.
Είχα πει προχθές να πούμε ένα θαύμα που έκανε ο άγιος στην Κορέα. Εδώ δεν λέει πότε έγινε αυτό το θαύμα, αλλά έγινε, σε μια κυρία από το κλιμάκιο της ιεραποστολής, που όπου να πας, σ’ όλο τον κόσμο, βρίσκεις Έλληνες.
