Στις 9 Νοεμβρίου η Χριστιανή Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη ενός σύγχρονου μεγάλου Αγίου , του Αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού!
Ο Άγιος Νεκτάριος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ήταν γλυκύς, πράος, ανεξίκακος, και ταπεινός.
Αντιμετώπισε τα πάντα στη ζωή του με πίστη . Είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Αυτό τον έκανε πολύ δυνατό και πολύ υπομονετικό.
Ο Άγιος Νεκτάριος πέρασε πολλές περιπέτειες στη ζωή του, άλλαξε τόσες δουλειές, έφτασε να σπουδάσει να γίνει δάσκαλος, να γίνει μοναχός στη Χίο, να χειροτονηθεί, να γίνει Επίσκοπος, να τον συκοφαντήσουν ότι επέβλεπε στο θρόνο του πατριάρχη της Αλεξάνδρειας και να τον διώξουν από την Αλεξάνδρεια.
Παρά τη θλίψη του για τις συκοφαντίες και την εξορία του, παρά την οικονομική εξαθλίωση , τις προσβολές και την περιφρόνηση του κόσμου , ο Άγιος Νεκτάριος αντιμετώπισε τους πειρασμούς με υπομονή, πίστη και δοξολογία προς το Θεό, ανεξικακία και πραότητα προς τους ανθρώπους .
Το κοσμικό όνομα του Αγίου Νεκταρίου ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς. Γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846, στην Συληβρία της Ανατολικής Θράκης από ευσεβείς γονείς, τον Δημοσθένη και την Βασιλική Κεφαλά, και ήταν το 5ο κατά σειρά παιδί από τα 6 παιδιά της οικογένειας.
Σε ηλικία 12 ετών αποφασίζει να πάει στην Κωνσταντινούπολη να σπουδάσει. Τα πρώτα χρόνια της παραμονής του στη Κωνσταντινούπολη η ζωή για το μικρό Αναστάση ήταν σκληρή και δύσκολη. Είχε όμως ελπίδα στον Θεό που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ.
Συγκινητικό είναι το γράμμα που έγραψε ο μικρός Αναστάσης προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.
Όταν τα ρούχα του και τα παπούτσια του κάποια στιγμή είχαν φθαρεί τελείως ζητά από το αφεντικό του να του αγοράσει άλλα, αλλά εκείνος αρνείται και του απαντά να γράψει στους δικούς του να του στείλουν. Ο Αναστάσης γνωρίζοντας τη μεγάλη φτώχεια της οικογενείας του αποφασίζει να γράψει γράμμα στο Χριστό, στον μόνο φίλο που είχε.
Πήρε το μολύβι του και έγραψε: -Χριστούλη μου, δεν έχω παπούτσια και ρούχα. -Στείλε μου τα Σε παρακαλώ. -Ξέρεις πόσο Σε αγαπώ. -Αναστάσιος. Έκλεισε την επιστολή με εμπιστοσύνη και έγραψε στο φάκελο: "Προς τον Κύριον Ιησού Χριστό στον παράδεισο".
Στον δρόμο για το ταχυδρομείο συνάντησε τον ιδιοκτήτη ενός γειτονικού καταστήματος. Ο άνδρας τον συμπαθούσε ιδιαίτερα για τον καλό του χαρακτήρα και την αθωότητα του, γνωρίζοντας μάλιστα τι περνούσε αισθανόταν οίκτο γι αυτόν. Έκανε πολύ κρύο και ζήτησε από τον Αναστάση να του δώσει την επιστολή του να την ταχυδρομήσει αυτός μαζί με τις δικές του. Από περιέργεια ο έμπορός έριξε μια ματιά στον παραλήπτη. "Προς Κύριον Ιησού Χριστό στον παράδεισο". Αμέσως η περιέργειά του οξύνθηκε, άνοιξε την επιστολή και την διάβασε. Συντετριμένος από συγκίνηση, πήρε κάποια χρήματα, από την τσέπη του και κατόπιν τα έβαλε σε έναν φάκελο και τα έστειλε ανώνυμα στο αγόρι. Ο Αναστάσιος γέμισε από χαρά όταν έλαβε την επιστολή και ευχαρίστησε θερμά τον Θεό.
Μερικές ημέρες μετά από αυτό, ο εργοδότης του τον είδε που ήταν καλύτερα ντυμένος και αμέσως σκέφθηκε "πρέπει να μου έχει κλέψει χρήματα". Άρχισε να τον κτυπάει. Αλλά, ο Αναστάσιος φώναζε, «δεν έχω κλέψει ποτέ τίποτα στη ζωή μου! Ο Χριστούλης μου τα έστειλε! O έμπορος που τον είχε βοηθήσει με την επιστολή, είδε τον ξυλοδαρμό από το αφεντικό του και έτσι ζήτησε από τον μικρό Αναστάση να δουλέψει κοντά του.
Ο Χριστός για την μεγάλη του αυτή ταπείνωση τον δικαίωσε δίνοντας του χάρη να επιτελεί ένα σωρό θαύματα και να είναι για πολλούς χριστιανούς ο Άγιος της καρδιάς τους.
Το πρώτο θαύμα μετά την κοίμησή του έγινε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο στην Αθήνα όπου νοσηλευόταν με καρκίνο του προστάτη.
Μόλις ο Άγιος Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 χρόνων στον 2ο θάλαμο, του 2ου ορόφου, του Αρεταίειου, η μοναχή Ευφημία (μία από τις δύο μοναχές που στάθηκαν στο πλευρό του καθ' όλη την διάρκεια της νοσηλείας του) μαζί με κάποιες νοσοκόμες άρχισαν να ετοιμάζουν το ιερό του σκήνωμα για τα περαιτέρω.
Κάποια από τις νοσοκόμες ή η μοναχή Ευφημία, άφησε πρόχειρα την φανέλα που φορούσε ο Άγιος, στο διπλανό κρεβάτι. Στο κρεβάτι αυτό νοσηλευόταν ένας άρρωστος που είχε αναπηρία στα κάτω άκρα. Αμέσως μόλις τον ακούμπησε η φανέλα του Αγίου, ο ασθενής σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει!!!
Μία από αυτές τις νοσοκόμες ήταν και η Στάσα Καλοκάγαθου της οποίας ο σύζυγος έπασχε από ανίατη ασθένεια. Η Στάσα, λοιπόν, σκούπισε μ' ένα βαμβάκι λίγο μύρο από το μέτωπο του Αγίου και επάλειψε με αυτό τον ασθενή άντρα της, ο οποίος θεραπεύτηκε αμέσως και παρευρέθηκε στην νεκρώσιμη ακολουθία του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.
Το δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου στο Αρεταίειο Νοσοκομείο είναι ένας «άγνωστος» τόπος προσκυνήματος στην Αθήνα. Όσοι πιστοί γνωρίζουν ότι ο Άγιος Νεκτάριος νοσηλεύθηκε και εκοιμήθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο πηγαίνουν τις ώρες του επισκεπτηρίου για να προσκυνήσουν.
Tο μεγαλύτερο θαύμα του αιώνα έγινε στην Ρουμανία την άνοιξη του 2010. Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.
Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό. Εντωμεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι
μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι. Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν.
Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν: πως ήρθες στο χωρίο αφού ο πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει; Τότε ο ιερέας τους είπε αυτό δεν θέλατε; δεν θέλατε ιερέα; Να ήρθα. Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου ιερέα.
Ο Ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό λειτουργούσε τους κοινωνούσε. Μια μέρα καλεί του χωρικούς και τους λέγει ότι: θα φύγω τελείωσε η αποστολή μου.
Τότε το χωριό αναστατώθηκε. Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και ενέμενε στην απόφασή του. Αφού οι χωρικοί κατάλαβαν ότι δεν γινόταν τίποτε τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του και τον κατεβόδωσαν.
Μετά από μέρες πήγαν στον Πατριάρχη να τον ευχαριστήσουν που τους έστειλε παπά και να του πουν όταν μπορέσει να τους ξαναστείλει κάποιον ιερέα, αλλά ο πατριάρχης δεν ήξερε τίποτε. Τους είπε ότι εγώ δεν έστειλα κανέναν παπά γιατί δεν έχω, όμως περιμένετε μήπως ο πρωτοσύγκελος, σας έστειλε κάποιον για να σας εξυπηρετήσει. Πήρε τηλέφωνο τον πρωτοσύγκελο αλλά ούτε αυτός είχε στείλει κανέναν.
Ο πατριάρχης τους είπε τι έκανε αυτός ο ιερέας στην ενορία; Οι χωρικοί είπαν μας πάντρεψε, μας βάπτισε, μας έκανε τις κηδείες των γονέων, μας έκανε ότι κάνει ένας παπάς.
Καλά είπε ο πατριάρχης δεν σας έδινε χαρτιά δεν έγραφε τα μυστήρια; -βεβαίως είπαν οι χωρικοί μας έδινε χαρτιά και τα καταχώρισε στα βιβλία του Ναού. – Δεν είδατε τι έγραφε; και πως υπέγραφε με τι όνομα; -Ολα τα στοιχεία δέσποτα τα έγραφε στα ρουμανικά , δεν ξέρουμε γιατί την υπογραφή την έβαζε σε άλλη γλώσσα που δεν έχουμε ξαναδεί.
Ο πατριάρχης παρακάλεσε να πάνε να φέρουν τα βιβλία για να δει ποιος ήταν αυτός ο κληρικός. Όταν του πήγαν τα βιβλία ο πατριάρχης έμεινε έκθαμβος δεν πίστευε στα μάτια του όντως όλα τα στοιχεία ήταν γραμμένα στα ρουμανικά ενώ το όνομα του ήταν γραμμένο στα Ελληνικά με το όνομα της υπογραφής Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως.
Στις 9 Νοεμβρίου 2010 στην Αίγινα πήγαν πολλά λεωφορεία με ιερείς και πιστούς από την Ρουμανία για να προσκυνήσουν τον Άγιο. Κάθε χρόνο στις 9 Νοεμβρίου στην Αίγινα έρχονται πολλοί προσκυνητές από την Ρουμανία. Ακόμη συγκλονιστικό είναι οι χτύποι που ακούγονται στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα. Ο Τάφος του Αγίου Νεκταρίου είναι πηγή πολλών θαυμάτων. Αν κάποιος ακουμπήσει το αυτί του στα τοιχώματα του τάφου ο οποίος σήμερα είναι κενός , ακούει την καρδούλα του Αγίου να χτυπά ή ακούει θόρυβο από το ραβδάκι του Αγίου, υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη ζωντανή Παρουσία του ανάμεσά μας, ενώ το ίδιο Θαύμα συμβαίνει και στη Μεγάλη Εκκλησία του Αγίου όπου φυλάσσεται το χέρι του.
Αξίζει να αναφερθεί το πώς απέκτησε ο Άγιος Νεκτάριος τον κεντρικό πολυέλαιο στο μοναστήρι στην Αίγινα. Όταν τελείωσε το μοναστήρι το μόνο που έλειπε ήταν ο κεντρικός πολυέλαιος για τον οποίον δεν υπήρχαν καθόλου χρήματα. Ο Άγιος Νεκτάριος παρακαλεί την Υπεραγία Θεοτόκο και να το θαύμα γίνεται. Κάποιος στον Πειραιά ο οποίος είχε κάνει τάμα να πάει πολυέλαιο σε κάποιο νησί χάνει το πλοίο. Τότε αποφασίζει να μην γυρίσει πίσω και να ανέβει στο πρώτο πλοίο που θα έβρισκε και να πάει τον πολυέλαιο σε εκείνο το νησί που πήγαινε το πλοίο. Το πρώτο πλοίο που βρήκε πήγαινε στην Αίγινα και
όταν έφτασε στο νησί ρώτησε που μπορούσε να πάει τον πολυέλαιο δώρο και οι Αιγινίτες του υπέδειξαν το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου.
Ο άγιος Νεκτάριος όταν είδε τον άνθρωπο με τον πολυέλαιο έκλαιγε από χαρά και τότε παρακαλεί στην Μητέρα Παναγία, όπως ο ίδιος αισθάνθηκε του θαύματος τη χάρη έτσι όποιος έρχεται και στέκεται κάτω από το πολυέλαιο ότι της ζητά να γίνεται. Και κάνει και σήμερα η Παναγιά το θαύμα! Όποιος προσεύχεται με πίστη κάτω από τον κεντρικό πολυέλαιο ή έχει κάποιο τάμα, η Παναγιά ζητά από τον Κύριο έλεος γιατί το έχει υποσχεθεί του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος θαυματουργεί και στις μέρες μας και θα θαυματουργεί στους αιώνες των αιώνων. Ακούει κάθε πονεμένη ψυχή που θα προσευχηθεί και θα του ζητήσει να μεσολαβήσει στον Κύριο για το πρόβλημά του. Ο Άγιος Νεκτάριος έχει θεραπεύσει ασθενείς με ανίατες ασθένειες και βοηθά σε κάθε πρόβλημα. Όποιο πρόβλημα και να αντιμετωπίζει ο χριστιανός , είτε είναι άνεργος, είτε έχει πρόβλημα με τον/την σύζυγό του ή με τα παιδιά του, είτε έχει πρόβλημα με τη δουλειά του , είτε κάποιο ζευγάρι αδυνατεί να αποκτήσει παιδί, είτε υπάρχουν οικονομικά προβλήματα ο Άγιος Νεκτάριος μπορεί να βοηθήσει αρκεί η προσευχή του Χριστιανού να έχει θέρμη και πίστη! Είναι μεγάλη η παρηγοριά και η ελπίδα που νιώθει στην ψυχή του ο χριστιανός μετά την βοήθεια που ζητά από τον Άγιο Νεκτάριο.
Ουδέν ανίατο για τον Άγιο Νεκτάριο!!!
Τίποτα άλυτο για τον Άγιο Νεκτάριο!!! Υποστηρίζει η εκκλησία μας μετά από τα τόσα πολλά θαύματα που έχουν γίνει και τα οποία είναι καταγεγραμμένα στο διαδίκτυο.
Απολυτίκιο
"Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού, αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι. Δόξα τω σέ δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σέ θαυματώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σού, πάσιν ιάματα".