Κάποια φορὰ ὁ Γέρων Πορφύριος ξεκίνησε μαζὶ μὲ τρία πνευματικὰ τέκνα του νὰ πᾶνε σ’ ἕνα μοναστήρι, γιὰ νὰ τελέσουν ἕνα Ἑσπερινό.
Ἀρχικά, εἶπαν νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια. Ἀφοῦ, ὅμως, περπάτησαν κάποια ἀπόσταση κι ἐπειδὴ ὁ Γέρων Πορφύριος ἦταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μιὰ καὶ τὸ μοναστήρι ἐκεῖνο ἦταν κάπως μακριά, νὰ βροῦν ἕνα μεταφορικὸ μέσον, ἀντὶ νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια.
Ο π. Αδριανός Ριμαρένκο, όταν του ζητήθηκε να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του μεγάλου Γέροντος Νεκταρίου [Ρώσος όσιος Νεκτάριος (1853-1928)], αρνήθηκε λέγοντας:
–Φοβάμαι να σκιαγραφήσω μια τέτοια μεγάλη μορφή, που για μας ήταν η εικόνα του ακτίστου φωτός!
Ρώσος όσιος Νεκτάριος (1853-1928).
Εκείνο που δίνει απροσμέτρητη αξία στον άνθρωπο είναι η αθάνατη ψυχή. Χάρη σ’ αυτήν ονομάσθηκε ο άνθρωπος βασιλιάς της κτίσεως, παιδί του Θεού, προορισμένος να ζήσει στην αιωνιότητα και να κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτή την ψυχή, τον ατίμητο θησαυρό, μιλούσε ο Κύριος και έλεγε: « Τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμον, αλλά ζημιωθεί την ψυχή του; » (Ματθ. ιστ΄ 26).
Διηγείται ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης στό ομώνυμο βιβλίο πού εκδόθηκε μετά τόν θάνατό του ( 1975 ).
«Βρε ευλογημένε μαζί πήγαμε στην άλλη ζωή και γυρίσαμε»!Το θαύμα αυτό του Γέροντος Παϊσίου έγινε στον αξιωματικόν της Αστυνομίας κ Άγγελον Χοροζίδην, στην Θεσσαλονίκη, και το διηγείται ο ίδιος : «Στις 8 Ιουνίου του 1986, εκτελώντας υπηρεσία ασφαλείας, κοντά στο κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τραυματίστηκα με βόμβα «μολότωφ». Έπαθα βαρύτατα τραύματα.
Η μοναξιά ροκανίζει τη ζωή των ανθρώπων, όπως επιβεβαιώνουν δύο νέες αμερικανικές επιστημονικές έρευνες, που δείχνουν ότι όσοι ζουν μόνοι τους και αισθάνονται μοναξιά έχουν αυξημένες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιά ή από άλλη αιτία.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1978 ο διάκονος Αθανάσιος (νυν Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος) επισκέφθηκε τον Άγιο Παϊσιο. Εκείνη την περίοδο ο Γέροντας Ιωσήφ είχε αρχίσει να κτίζει ένα φούρνο στο πλαίσιο της φροντίδας για το Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού. Έγραφε σχετικά:
