Η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, βάσει της αρχαιότητάς της, της αυθεντικότητάς της, αλλά και της βαρύτητας των γεγονότων που πραγματεύεται, είναι ίσως η σημαντικότερη προφητεία της προ Χριστού εποχής.
Επέστρεφα στο σπίτι μου από μια κοπιαστική διακονία…
Καθ’ οδόν, βλέπω με έκπληξη έναν γνωστό-άγνωστο κύριο να… σκαλίζει τα σκουπίδια των δοχείων του Δήμου Βόλου.
Αυθόρμητα σταμάτησα το αυτοκίνητό μου κοντά του για να τον χαιρετίσω…
Το χαμόγελό του άγγιξε την καρδιά μου…
Του προσφέρω ένα γλυκό κι εκείνος το πήρε με ευγνωμοσύνη….
Με μια γρήγορη κίνηση αφήνει το γλυκό στο πεζοδρόμιο και βγάζει από την τσέπη του παντελονιού του ένα παλιό πορτοφόλι…
Η τελευταία πράξη της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, θα είναι η Παγκόσμια Κρίση.
Όλα τα έθνη, όλοι οι άνθρωποι από τον πρώτο άνθρωπο που έζησε στη γη μέχρι τον τελευταίο, θα συναχθούν από τους Αγγέλους του Θεού μπροστά στον θρόνο του Χριστού και εκεί θα κριθούν για τις πράξεις τους.
Και εκεί, τι θα γίνει; Ενώπιον τέτοιου τεράστιου πλήθους ανθρώπων, θα μάθουμε τις αμαρτίες του καθενός;
«Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος στη βασιλεία του Πατέρας μας» (Ματθ. ιγ´ 43)
Το σώμα μας θα αναστηθεί. Δεν θα μείνει, όμως, έτσι που είναι τώρα. Αλλά θα είναι πιο κατάλληλο για την αιωνιότητα. Δεν θα έχει πια ανάγκη από υλικές τροφές για να ζήσει, ούτε σκάλες για να ανεβαίνει.
Πως θα γίνουν τα σώματα μας στη Δευτέρα Παρουσία;
«Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος στη βασιλεία του Πατέρας μας» (Ματθ. ιγ´ 43)
Το σώμα μας θα αναστηθεί. Δεν θα μείνει, όμως, έτσι που είναι τώρα. Αλλά θα είναι πιο κατάλληλο για την αιωνιότητα. Δεν θα έχει πια ανάγκη από υλικές τροφές για να ζήσει, ούτε σκάλες για να ανεβαίνει.
Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη, ως γνωστόν, η Εκκλησία μας επιτελεί την ανάμνηση της παραβολής των Δέκα Παρθένων εκ των οποίων οι πέντε ήταν φρόνιμες και οι πέντε μωρές, ανόητες.
Οι φρόνιμες παρθένες όσο ζούσαν, κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης. Έτσι όταν ήλθε ο Νυμφίος μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες.
Να εύχεστε η Δευτέρα Παρουσία να γίνει βράδυ, για να μην βλέπουμε ο ένας τα αίσχη του άλλου.
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ
Μια βραδιά, ο Άγιος Νήφων, αφού τελείωσε την καθιερωμένη νυχτερινή του προσευχή, ξάπλωσε να κοιμηθή πάνω στις πέτρες, όπως πάντα. Ήταν μεσάνυχτα και αγρυπνούσε ακόμη κοιτάζοντας το φεγγάρι και τα αστέρια στον ουρανό.
Μόνος καθώς ήταν, αναλογίστηκε τις αμαρτίες του και θρηνούσε γοερά, γιατί έφερνε στον νου του την φοβερή ώρα της Κρίσεως.
Μια μέρα, καθώς προσευχόταν [ο Αγιος Συμεών] με καθαρότητα και συνομιλούσε με τον Θεό, είδε πως ο αέρας άρχισε να φωτίζει το νου του, και ενώ ήταν μέσα στο κελί του, νόμιζε ότι βρισκόταν έξω, σ’ ανοιχτό χώρο.
