*Στο σκοτάδι θα βυθιστούν το Σάββατο (30/3) εκατοντάδες πόλεις και εμβληματικά μνημεία σε όλο τον κόσμο, κατά τη διάρκεια της «Ώρας της Γης»….Στο παρακάτω κείμενο τα λόγια ενός Αγιορείτη καλόγερου μετά από τόσα χρόνια αποδεικνύονται εύστοχα και προφητικά. Διαβάστε και θα καταλάβετε το γιατί!
«Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες. Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό.
Η λέξη «Έλληνας» αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων. Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες, είμεθα Ρωμαίοι, είμεθα Βυζαντινοί, είμεθα Θεανθρωπιστές. Ανεβήκαμε πιο ψηλά...
Καθηλώνεσαι απο τη χροιά της φωνής του.
Η θέα της ζωντανής εικόνας του είναι αδύνατον να περιγραφεί με απτές, χειροπιαστές λέξεις.
Παρακολουθήστε το βίντεο:
Σε καιρούς πλέον που οι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, αποψυχούν από φόβου..και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη… (Λουκ,21,26)και μία βαθιά αγωνία και απελπισία συνταράσσει τις ψυχές τους, μόλις πριν δύο μέρες περνώντας από την Κόνιτσα και συζητώντας με συγγενείς του Γέροντος Παϊσίου έμαθα για ένα πρόσφατο και συγκλονιστικό θαύμα που έλαβε χώρα στην Ι.Μονή Σουρωτής από τον Γέροντα Παΐσιο.
Περί Ταπεινοφροσύνης
Οι πάντες πλέον διαισθάνονται ότι οι καιροί στους οποίους ζούμε είναι εσχατολογικοί και αποκαλυπτικοί: αναμένονται μεγάλα «σημεία» και συμβάντα, που θα οδηγήσουν σε συγκλονιστικές παγκόσμιες ανακατατάξεις.
Η Ζηναϊδα Ζδάνοβα διηγείται πως το 1946 στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση. Ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο.
Η ίδια φυσικά ήταν άθεη. Πήγαινε τον άρρωστο γιό της στην Ευρώπη, αλλά ονομαστοί εκεί ψυχίατροι δεν τον βοηθήσανε.
«Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου», της είπε. «Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού…».
– Γέροντα, έφερα γλυκά να κεράσετε.
– Δες πως χαίρονται! Στην άλλη ζωή θα λέμε:
«Με τι χαζά χαιρόμασταν: Τι μας συγκινούσαν τότε!». Ενώ τώρα σκιρτάει η καρδιά γι’ αυτά.
