Αδελφέ μου συναμαρτωλέ!
Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς.
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν.
Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος.
Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, το βήμα της μετάνοιας.
Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνη δέκα βήματα για να μας αγκαλιάση, είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης.
Με πόνο θερμής προσευχής ας πούμε:
Αδελφέ μου συναμαρτωλέ!
Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς.
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν.
Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος.
Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, το βήμα της μετάνοιας.
Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνη δέκα βήματα για να μας αγκαλιάση, είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης.
Ένας από τους μεγαλύτερους πειρασμούς, είναι η τάση μας να αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Θεού στην ζωή των άλλων.
Είτε λέγοντας, ότι εμείς θα τους λυτρώσουμε, είτε καταδικάζοντας τους στην κόλαση ως άχρηστους και αμαρτωλούς.
Δεν υπάρχει ειδεχθέστερη πράξη, από το να θέλουμε να ορίζουμε την σχέση του Θεού με τους ανθρώπους, μοιράζοντας καταδικαστικές αποφάσεις.
Άγιος Μακάριος: Θεέ μου, Λυπήσου με τον αμαρτωλό, που δεν έκανα κανένα καλό μπροστά Σου. Γλύτωσέ με από τον πονηρό και αξίωσέ με ακατάκριτα ν’ανοίγω το ανάξιο στόμα μου και ν’ανυμνώ το Πανάγιο όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε της καρδιάς μου άτοπη επιθυμία, συ που ξέρεις καλά τις καρδιές των ανθρώπων.
Άγιος Μακάριος: Θεέ μου, Λυπήσου με τον αμαρτωλό, που δεν έκανα κανένα καλό μπροστά Σου. Γλύτωσέ με από τον πονηρό και αξίωσέ με ακατάκριτα ν’ανοίγω το ανάξιο στόμα μου και ν’ανυμνώ το Πανάγιο όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε της καρδιάς μου άτοπη επιθυμία, συ που ξέρεις καλά τις καρδιές των ανθρώπων.
του Αγίου Μακαρίου
Θεέ μου, Λυπήσου με τον αμαρτωλό, που δεν έκανα κανένα καλό μπροστά Σου.
Γλύτωσέ με από τον πονηρό και αξίωσέ με ακατάκριτα ν’ανοίγω το ανάξιο στόμα μου και ν’ανυμνώ το Πανάγιο όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε της καρδιάς μου άτοπη επιθυμία, συ που ξέρεις καλά τις καρδιές των ανθρώπων.
Όταν λέμε "ἥμαρτον, Κύριε" ή "ἡμαρτήσαμεν, ἠνομήσαμεν", τι εννοούμε; Ότι αποτύχαμε, αστοχήσαμε, εχάσαμε τον στόχο, τον Θεό, απωλέσαμε την κοινωνία με τον Θεό. Πέσαμε έξω, σαν τα καράβια που χιλιοτσακίστηκαν από τα κύματα της θάλασσας και διασκορπίστηκαν τα συντρἰμμια τους άλλα στους αφρούς των υδάτων επιπλέοντα και άλλα στο βάθος της αβύσσου χαμένα. Βγήκαμε έξω από τον εαυτό μας, διαλυθήκαμε ψυχικά, πνευματικά και σωματικά.
