Στις 13 Δεκεμβρίου του 1803 το Σούλι ήταν υπό την πολιορκία του Αλή Πασά. Μετά από πολυήμερη άμυνα, οι Σουλιώτες λύγισαν από την πείνα και τις κακουχίες και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν.
Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται.
Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία αποτέλεσε μία από τις πλέον αξιόπιστες αεροπορικές εταιρείες στη χώρα μας, έχοντας καταγράψει ελάχιστα δυστυχήματα. Ένα, όμως, εξ' αυτών ανήκει στα μεγαλύτερα αεροπορικά δυστυχήματα της χώρας μας και συνέβη στις 23 Νοεμβρίου του 1976 κατά το δρομολόγιο Αθήνα - Κοζάνη με ενδιάμεσο σταθμό τη Λάρισα, που οδήγησε στο θάνατο 50 ανθρώπων.
Στην αργκό της σοβιετικής γραφειοκρατίας ήταν γνωστό ως «καταμέτρηση ζωών»: ένας ψυχρός υπολογισμός δηλαδή των ανθρώπων που θα χάνονταν για την ολοκλήρωση κάποιου επικίνδυνου έργου.
Εκείνο το απογευματάκι της 2ας Μαΐου 1986, έξι ολόκληρες μέρες μετά την καταστροφική έκρηξη που θα βύθιζε την Ευρώπη σε ραδιενεργό κλοιό, η «καταμέτρηση ζωών» κατέληξε στον μαγικό αριθμό «3».
Το ζήτημα των Ελλήνων στρατιωτών που έμειναν και παραμένουν άταφοι μέχρις των ημερών μας, στα βουνά της Β.Ηπείρου στην Αλβανία, έπειτα από τος έπος της Πίνδου... είναι γνωστό. Ένας ακόλουθος εν αποστρατεία, που υπηρετισε στο αλβανικό μέτωπο «ανοίγει τα χαρτιά» του, καταμαρτυρώντας μερικά άγνωστα στοιχεία, έπειτα από ενδελεχή έρευνα στην περιοχή.
