Σήμερα επιθυμούμε η αναφορά μας να αφορά σ’ ένα ιστορικό πρόσωπο, που δεν μας έχει και δεν πρόκειται να μας απογοητεύσει ποτέ… Πολλοί ισχυρίζονται, πως ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο τιμάται και εορτάζεται η Κοίμησή της. Μια προσεκτική, όμως, ανάγνωση θα μας βοηθήσει να διαπιστώσουμε ότι τελικά ολόκληρο το εκκλησιαστικό έτος είναι αφιερωμένο στη «Δέσποινα Παναγία».
Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην γειτόνισσα να μας προσέχη μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα τα παιδιά.
Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι.
Τον ταπεινό κανείς δεν τον μισεί, ούτε τον επιπλήττει, ούτε τον καταφρονεί. Τον αγαπά ο Χριστός και αγαπάται απ’ όλους. Αγαπά όλους και όλοι τον επιθυμούν. Ο σοφός και ο δάσκαλος σιωπούν μπροστά στον ταπεινό και τον προσέχουν όλοι. Είναι βραχύλογος. Οι λόγοι του είναι γλυκείς “υπέρ μέλι και κηρίον” και από όλους ως θεός θεωρείται ακόμη και αν είναι αμαθής και στη μορφή ευκαταφρόνητος. Όποιος καταφρονεί τον ταπεινό βλασφημεί τον ίδιο το Θεό.
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πέθανε ο γέροντας Ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός Ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την Ιερατική Σχολή. Με χαρά φιλούσατε το χέρι του γέροντα Ιερέα. Αλλά τώρα σας ήρθε ένας νεαρός! Πως να του φιλήσετε το χέρι αφού είναι πολύ νεότερός σας;
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον Σέρβο βασιλιά Μίλος. Κάποτε θα λειτουργούσε ένας όχι ηλικιωμένος, αλλά πολύ νέος Ιερέας. Ο γερο – βασιλιάς ήταν πολύ ευσεβής.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Ηλίας Λιαμής, δρ. Θεολογίας, Καθηγητής Μουσικής-Πρόεδρος της Συνοδικής Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος
Στο μικρό λεωφορείο από Καρυές προς Ιβήρων:
«Πρώτη φορά στο Όρος;»
«Εικοστή, τα τελευταία 20 χρόνια».
«Δεν το βαρέθηκες έ;»
«Το ξέρω πως θα ΄πρεπε, αλλά κάθε φορά είναι σαν να ‘ναι η πρώτη. Και να φανταστείς, κάθε φορά το ίδιο σενάριο».
«Δηλαδή;»
Η εμπιστοσύνη στον Θεό προϋποθέτει βαθιά πίστη και μεγάλη αγάπη προς Εκείνον που θυσίασε τη ζωή Του για χάρη της δικής μας σωτηρίας.
Ο άνθρωπος όταν αφήσει τον εαυτό του στα χέρια του στοργικού πατέρα του, του Θεού, τότε αναπαύεται γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός θα διαχειριστεί την ψυχή του με τον καταλληλότερο τρόπο για την πνευματική πρόοδο και προκοπή του.
Μια φορά ρωτήθηκε ο δαίμονας πόσους νικάει στη γη. Aυτός με έπαρση απάντησε πως δεν του ξεφεύγει κανένας.
– Μα πώς είναι δυνατόν;
– ε! τους μισούς τους βάζω και κάνουν αμαρτίες και τους άλλους μισούς τους βάζω και κατακρίνουν. Έτσι, δεν μου ξεφεύγει κανένας…
…
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Όλα τά κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε νά κυριεύσουν τήν ψυχή, φεύγουν μέ τήν ταπείνωση. Αυτός πού δέν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δέν θέλει νά τού κόψεις τό θέλημα, νά τόν θίξεις, νά τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τόν κυριεύει η κατάθλιψη.
Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό: – Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού! Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.
