Πνευματικά Λόγια

τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμὶροβιτς

Μή φοβάσαι δέν εἶσαι μόνος. Μόνος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τὸν Θεὸ ἄκομα καὶ ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι συναναστρέφονται μαζὶ του.

Αὐτός, καὶ στήν πιὸ πολυάριθμη κοινωνία, θὰ ἔλεγε- ὅπως καὶ τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δέν ξέρω τί θέλω νά κάνω μὲ τὸν ἑαυτό μου, ὅλα εἶναι βαρετά». Αὐτὲς εἶναι ψυχὲς ἄδειες ἀπὸ τὸν Θεό, φλοῖδες χωρὶς κουκούτσι, στάχτη χωρὶς κάρβουνο. Ἀλλὰ ἐσὺ δέν εἶσαι μόνος ἀφοῦ εἶσαι πλάι στόν Κύριο καὶ ὁ Κύριος δίπλα σου.

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο.

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη.

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Ὅταν πεθάνει τό σῶμα, μέ τήν ψυχή πηγαίνουμε ἀπό τή γῆ στό μεταθανάτιο κόσμο, στόν ὁποῖο παραμένουμε «ἄχρις ἡμέρας Ἰησοῦ Χριστοῦ». Μά καί ἐκεῖ συνεχίζεται τό «ἔργον ἀγαθόν» πού ἀρχίσαμε στή γῆ; Ναί, συνεχίζεται ὅλο, μέχρι νά τελειώσει, γιατί παραμένουμε στήν Ἐκκλησία ὡς ζωντανά μέλη της. Καί μέσα σ’ αὐτή εἶναι πάντα τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Χριστός.

Του π. Αρσένιου Παπατσιόκ: Να ξέρεις να πεθαίνεις και να ανασταίνεσαι κάθε μέρα!

-Πως δηλαδή;

π.Α.-Να είσαι νεκρός για την αμαρτία! Δεν το δέχομαι αυτό! Καλύτερα να πεθάνω, σου λένε:’ Εγώ κοίταξα έναν νεκρό και δεν γίνεται μου είπαν. Ρώτησε κάποτε έναν γέροντα κάποιο πνευματικό του τέκνο:«Πάτερ, τι είναι η ταπεινοφροσύνη»; «Να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από κάθε πλάσμα παιδί μου». «Από κάθε πλάσμα;… και το σκουλήκι πλάσμα είναι»«Και από το σκουλήκι παιδί μου»!