οσιος παισιος

Πώς διαχειρίζεται κάποιος τον θάνατο ενός αγαπημένου του προσώπου; Πώς μπορεί να ζήσει μετά τον θάνατο του ίδιου του, του παιδιού; Τι συμβούλευε ο αείμνηστος Οσιος Παίσιος;

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει

και να τους φέρει όλους κοντά Σου.

– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.

– Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.

– Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.

– Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Μαρτυρία του Αθ. Ακ.*]:
Ένα βράδυ που είχαμε ξεμείνει στο κελλάκι του [του οσίου Παϊσίου] αργά, μας ρώτησε:
– Τώρα που θα φύγετε, πού θα κοιμηθείτε;
– Έχουμε πρόγραμμα να πάμε στην Ξηροποτάμου.
– Δεν σας παίρνει ο χρόνος, μας λέει, θα βραδιάσετε.

Του λέμε:
– Γέροντα, δώστε μας την ευχή σας και η ευχή σας θ’ ανοίξει τις πόρτες και τα παράθυρα.

Ήμασταν μία παρέα, και ο Ν. Ζ. μας μιλούσε για τον Γέροντα Παΐσιο [νυν όσιο Παΐσιο].

Στο ίδιο σπίτι φιλοξενούνταν ο Γέροντας Μάρκελλος από την Ι. Μ. Καρακάλλου, βαριά ασθενής από καρκίνο, τον οποίο επισκεφτήκαμε μαζί με την αδερφή μου.

Ενόσω καθόμασταν στην αυλή και συζητούσαμε εμφανίστηκε χαμογελαστός ο Γέροντας Παΐσιος, φορώντας κουκούλι**, με σταυρωμένα χέρια και βλέμμα χαμηλωμένο.

Το θαυμαστό αυτό γεγονός διήρκεσε λίγα μόλις λεπτά.