Συγκίνηση και δέος στα εγκαίνια του πρώτου ναού του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού στη γενέτειρά του, το ορεινό Συρικάρι Κρήτης.
Αποστολή: Κάτια Τσιμπλάκη
Πηγή: Kάτια Τσιμπλάκη/ope.gr
Στο Συρικάρι Κισάμου, σε υψόμετρο σχεδόν 510 μέτρων, ανάμεσα στις καστανιές και στην άγρια κρητική φύση, ξεπροβάλλει ο ναός του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού.
Αποστολή: Κάτια Τσιμπλάκη
Ένας Άγιος της εποχής μας, που θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Η πίστη του και η υπομονή του θα πρέπει να αποτελεί πηγή έμπνευσης και θάρρους για κάθε Χριστιανό και για κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή! Και επίσης όπως μας τονίζουν και σύγχρονοι Γέροντες, προς ενίσχυση των πιστών ενόψει και της δοκιμασίας που επέρχεται ο κόσμος μας από την λοιμική ασθένεια του λεγόμενου «κορωνοιού», να προσευχόμαστε στον Όσιο Νικηφόρο.
Ο Νικηφόρος (κατά κόσμον Νικόλαος) γεννήθηκε στο Σηρικάρι, ένα ορεινό χωριό των Χανίων. Οι γονείς του, απλοί και ευλαβείς χωρικοί, πέθαναν όταν ήταν ακόμη παιδί. Σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο.
Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή.
Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν άπ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.
Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή.
Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν άπ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.
