ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ
Ακοαί πολέμων
Αντί να στέκεστε έξω απο την πόρτα
και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον.
Έρχεται απο δω το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό απο εκεί.
Δηλαδή, έρχεται να σας προσβάλλει τo κακό,
δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.
Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Ξέρει εκείνος πως να σας ελεήσει, με τι τρόπο.
Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό.
Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί.
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ «ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΑ»
Γιατί ανάβουμε το κερί στην εκκλησία; Πόσα κεριά πρέπει να ανάβουμε; Τι χρώμα έχει το κερί και γιατί; Τι είναι το κεράκι που ανάβουμε μέσα στην εκκλησία; Τι συμβολίζει το κερί που ανάβουμε στην εκκλησία; Ανάβουμε κερί για την υγεία μας; Το κερί που παίρνουμε μέσα στην εκκλησία και ανάβουμε έχει σκούρο χρώμα και συμβολίζει τον εαυτό μας. Είναι το πρόσωπό μας και έχει σκούρο χρώμα λόγω των αμαρτιών μας.
Με την επίμονη αναζήτησή του και την άρνηση του δικού μας θελήματος. Την αυταπάρνηση εφάρμοσε και ο Κύριός μας με την απόλυτη υπακοή προς τον Πατέρα. Ο Θεός δεν κινείται με πάθος ή λάθος ή υστεροβουλία ή αγνωσία ή αδυναμία. Επειδή «γνωρίζει τα πάντα πριν να γίνουν», αλάνθαστα εκφράζει το θέλημά του, για τη συνοχή και ασφάλεια των όντων, είτε μερικά, είτε ολικά κατά την παρουσιαζόμενη ανάγκη.
Ὁ παπα-Πλανᾶς γιατί ἁγίασε; Ἐμνημόνευε ὁλόκληρα χαρτιά, ἐμνημόνευε. Κι ἐγὼ θυμήθηκα κάτι ὀνόματα καὶ τὰ τοιχοκόλλησα στὴν Προσκομιδή. Ἐκεῖ ἐκ τοῦ προχείρου. Καὶ στὸν ὕπνο μου βλέπω, λοιπόν, ὅτι ἦρθαν κάτι γέροι παλαιοί, μὲ παλαιϊκὰ ροῦχα, ὅπως ἄκουγα ἐγὼ ἀπὸ τὴν μητέρα τοῦ πατέρα μου. Λένε: «Ἐσύ, παιδί μου, μᾶς ἔγραψες, ἀλλὰ ὁ Γέροντας, παιδί μου, δὲν μᾶς μνημονεύει».
– Ἔλα, λέω τοῦ Γέροντα, γιατί δὲν τὰ μνημονεύεις;
– Δὲν τὰ ἔβλεπα καθαρά, λέει.
Τώρα τελευταία κάθε δεκαπέντε μέρες, κάθε εἴκοσι βλέπω τὸν Γέροντα Ἰωσήφ, στὸν ὕπνο, στὸ ὄνειρο (σημ. εννοεί τον Γέροντά του Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή). Τώρα τελευταία τοῦ λέω: «Γέροντα, ἐκεῖ ποῦ εἶσαι προσεύχεσαι γιὰ μᾶς;» «Πῶς, λέει, προσεύχομαι καὶ γιὰ σᾶς». Ἔχει τώρα δεκαπέντε μέρες, τὸν εἶδα πάλι, πῆγα καὶ τὸν φίλησα. Λέει: «Ὁ Γέροντάς σου ἐγὼ εἶμαι». Βλέπετε; Ὄχι μόνο ἐδῶ ποὺ ζεῖ, ἀλλὰ καὶ στὸν οὐρανὸ ποὺ βρίσκεται ὑπάρχει αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἕνωσις, ὑπάρχει.
Τί τώρα είναι ο Σταυρός; Φυσικά σαν πράγμα ο Σταυρός είναι το σύμβολο αυτό το όποιο κατέχομε. Δεν είναι όμως ένα σύμβολο το όποιο μπορεί κανείς να δημιουργήση. Σημασία έχει η δύναμη η οποία επικάθηται σ’ αυτό το σύμβολο. Αύτη η δύναμη είναι εκείνη μέσω της οποίας ο Θεός Λόγος «ήνωσε τα διεστώτα είς έν» και επανέφερεν, όπως είπα, σε ισορροπία την «στασιάσασαν φύσιν, την ύποταγείσαν είς την φθοράν».
«Θα κάνεις ό,τι μπορεις για τα παιδιά σου,
διότι στην άλλη ζωή ο Χριστός μας, θα σου ζητήσει ή τα παιδιά σου σωσμένα
ή τις πληγές στα γόνατα σου,
από την πολλή σου προσευχή.
Δε γνωρίζουν, δυστυχώς, οι γονείς την ευθύνη
την οποία έχουν για τα τέκνα τους».
Άλλοτε, ο Γέροντας έλεγε:
«Το χτίσιμο με ξηρούς λίθους δεν είναι καλό.
Χρειάζεται η λάσπη, χρειάζεται και ο ασβέστης.
Έτσι και η προσευχή.
