Όλοι λέμε πως αγαπάμε τον Θεό, πως τον σεβόμαστε και πως είμαστε καλοί χριστιανοί. Δεν νιώθουμε ότι είμαστε μακριά του γιατί δεν κάνουμε κακό σε κανένα και πηγαίνουμε στην εκκλησιά σίγουρα τρεις φορές το χρόνο.
Εμείς πιστεύουμε πως είμαστε κοντά στο Θεό.
«Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί. Η αίρεσις όμως είναι σύστημα και, ως σύστημα που είναι, κάνει τους ανθρώπους δραστηρίους, ενεργητικούς, μεθοδικούς.
Η Εκκλησία μας όμως δεν είναι σύστημα. Είναι αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ελευθερία προσώπου, είναι ο Χριστός, είναι το παν.
Όσοι πέσαμε, ας πολεμήσουμε προ πάντων τον δαίμονα της λύπης.
Μη τρομάξης όταν πέφτης κάθε ημέρα, και μη εγκαταλείψης τον αγώνα. Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθή την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου. Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολώτερα θεραπεύεται.
Συνήθως όταν ακούμε να γίνεται λόγος για την αιώνια ζωή σήμερα Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, πολλοί θεωρούμε ότι αυτή αρχίζει μετά θάνατον.
– Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ πίστευαν, έχασαν την πίστη τους;
Αν δεν προσέχει κανείς στα θέματα της πίστεως και της λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται και μπορεί να γίνη αναίσθητος, να φθάση σε σημείο να μην πιστεύη τίποτε.
– Μερικοί, Γέροντα, λένε ότι η πίστη τους κλονίζεται, όταν βλέπουν να υποφέρουν καλοί άνθρωποι.
1) Είναι πιστοί απλώς οι βαπτισμένοι Oρθόδοξοι χριστιανοί;
2) Είναι πιστοί όσοι µεγαλώνοντας δεν σκέπτονται και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τι σημαίνει τό βάπτισμα και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν κατά την τέλεση τού µυστηρίου τού βαπτίσµατος;
Τι θα κάνομε; Το ξέρετε όλοι σας, το ξέρω και εγώ, πόσο η ζωή μας είναι κουραστική και φορτωμένη με χίλια δυο θέματα που μας απασχολούν.
Εμείς, αφού είδαμε τι κάνουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ας κάνομε το ελάχιστο που περνάει από το χέρι μας.
