Άγιος Παίσιος- Ο ασυρματιστής του Θεού
Κάθε χρόνο στις 12 Ιουλίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Κάθε χρόνο στις 12 Ιουλίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Γέροντας Παΐσιος: – Γέροντα, μπορείτε να μας ψάλετε το Μεγαλυνάριο που είχατε γράψει για την Παναγία[1];
– Έλα να το ψάλουμε μαζί. «Εύρες πολλήν Χάριν παρά Θεού, Μήτερ του Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, αληθώς, Κεχαριτωμένη, ως Γαβριήλ εβόα, Βασίλισσα Αγγέλων, φρούρει τους δούλους σου».
Να σού πω τώρα και ένα δογματικό: Η Παναγία ήταν Κόρη και Μητέρα, Δούλη και Βασίλισσα, Βασίλισσα όλου του κόσμου.
Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια! Δεν τελείωσαν τα θέματα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μιά δύσκολη κατάσταση;
Άγιος Γέροντας Παΐσιος: “Η ζήλια δηλητηριάζει την πολλή αγάπη της γυναίκας…
-Γέροντα, γιατί το μεγάλο πάθος της ζήλια υπάρχει στις γυναίκες σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ ότι στους άνδρες;
– Επειδή η γυναίκα έχει από την φύση της πολλή καλοσύνη και αγάπη, ο διάβολος πολύ την πολεμάει. Της πετάει την φαρμακερή ζήλεια και της δηλητηριάζει την αγάπη. Και όταν η αγάπη της δηλητηριαστεί και γίνει κακότητα, τότε η γυναίκα από μέλισσα γίνεται σφήκα και ξεπερνά την σκληρότητα του άνδρα.
Χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν όλο τον χρόνο για να προσκυνήσουν το ταπεινό κελί στο Άγιον Όρος όπου έζησε και ασκήτεψε 15 και πλέον χρόνια ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος.
Σε αυτό το κελί δέχτηκε τις εξομολογήσεις, άκουσε τις δυσκολίες ένιωσε τις θλίψεις των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που προσέφευγαν επί πολλά χρόνια για να του καταθέσουν τα προβλήματά τους, να ζητήσουν τη συμβολή του, την ευχή και την προσευχή του και να αναχωρήσουν αναπαυμένοι στην ψυχή τους.
Το άγχος είναι του διαβόλου. Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι.
Ο διάβολος δεν πηγαίνει κόντρα. Αν υπάρχη μια τάση, σπρώχνει και αυτός, για να ταλαιπωρήση και να πλανήση τον άνθρωπο. Τον ευαίσθητο λ.χ. τον κάνει υπερευαίσθητο.
Ο π. Χαράλαμπος Α., εφημέριος Καλλιθέας Κονίτσης, αναφέρει:
«Κάποια χρονιά, μετά την πανήγυρη της Λαύρας, ήρθα έξι ώρες με τα πόδια, για να δω τον Γέροντα Παΐσιο στην “Παναγούδα”. Είχα εικοσιπέντε χρόνια να τον δω.
Τον βρήκα μέσα στο δάσος.
Με γνώρισε αμέσως και το σπουδαίο ήταν ότι μου είπε την ημερομηνία, πότε έγινα διάκονος και πότε πρεσβύτερος. Του λέω:
– Πάτερ, δεν θα κάνουμε αγάπη να φάμε λίγο;
– Έχω, μου λέει.
Ο Θεός παρακολουθεί όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όλο το σύμπαν
«Μνήμη Θεού» σημαίνει ότι ο νους είναι στον Θεό, ζει ο άνθρωπος τον Θεό, οπότε βλέπει παντού τον Θεό.
Αυτός που κατορθώνει να έχει συνέχεια τον νου του στον Θεό, αισθάνεται συνέχεια την παρουσία του Θεού και συγκλονίζεται από ευγνωμοσύνη, γιατί όλα τα βλέπει ως ευλογία του Θεού.
Ερχονται παιδιά και μου παραπονιούνται ότι οι γονείς τους τα ζορίζουν πολύ για να διαβάσουν. Αν τα ζορίσω και εγώ δεν θα τα βοηθήσω.
Για να καταλάβουν ότι πρέπει να μην αφήνουν το διάβασμά τους, τους λέω παραδείγματα από παιδιά που δεν διάβαζαν και ταλαιπωρήθηκαν, και από παιδιά που πρόκοψαν, επειδή διάβαζαν.
Να θυμάμαι μια περίπτωση:
Ήταν σε μια πόλη δύο γειτονόπουλα.
Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων
– Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;