Ο παλαιστίνιος ηγέτης Μαχμούτ Αμπάς μιλάει στην Μαρία Γιαχνάκη για όσα τους χωρίζουν με το Ισραήλ.
Η συνέντευξή του είναι πιο πολύ από ποτέ επίκαιρη μιας και η κατάσταση στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ είναι και πάλι εμπόλεμη
«Όχι άλλους Μετανάστες στα νησιά μας» φωνάζουν οι νησιώτες που σηκώνουν όλο το βάρος της πολιτικής που παραχώρησε στους ξένους τον έλεγχο των νησιών μέσω των μεταναστευτικών ροών.
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Λίγα χιλιόμετρα από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, το Πέραμα που κάποτε ήταν η πηγή ενέργειας της εργατικής κυρίως τάξης, σήμερα μοιάζει να είναι ένα απέραντο καμένο τοπίo. Με την ανεργία να κυμαίνεται στο τριπλάσιο του εθνικού μέσου όρου και με οικογένειες αναγκασμένες να ζουν με 200 ευρώ το μήνα, το Πέραμα βιώνει την χειρότερη μορφή της κρίσης.
Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Γιαχνάκη
Η Μυτιλήνη ψυχομαχεί , οι Έλληνες που ζουν εκεί βρίσκονται σε σύγχυση ενώ κάποιοι από τους κατοίκους δειλά δειλά, σχεδιάζουν να μετακομίσουν σε άλλο μέρος της Ελλάδας διότι δεν αντέχουν την καταπίεση στον ίδιο τους τον τόπο, ο οποίος γέμισε μετανάστες και συνεχίζει να φορτώνεται από εθνικότητες και πολιτισμούς και θρησκείες που καπελώνουν ουσιαστικά το ελληνικό στοιχείο.
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Γιατί σταμάτησαν τα μηχανήματα παρακολούθησης της συντήρησης του Πανάγιου Τάφου. Ποιοι θέλουν να ελέγξουν το μέλλον του Ιερού μνημείου με την καταστροφική αυτή κίνηση.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΧΝΑΚΗ
Ο Πανάγιος Τάφος ήρθε γι άλλη μια φορά στο προσκήνιο αφού τα ευρήματα και οι επιστημονικές ανακαλύψεις δεν παύουν να εκπλήσσουν και να δημιουργούν νέα δεδομένα για την ιστορία του.
Κυρήνεια η πόλη της απόβασης των Τούρκων, το πιο διάσημο τουριστικό θέρετρο παραθαλάσσια πόλη της Κύπρου που βρίσκεται περί το μέσον της βόρειας ακτής της. Αποτελεί πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας που εκτείνεται από το ακρωτήριο Κορμακίτη μέχρι τη λεγόμενη των "Αχαιών ακτή", περιλαμβάνοντας και το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς του Πενταδάκτυλου. Το 1974 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της εκδιώχθηκαν από τον τουρκικό στρατό.
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Από την Καρπασία στην Αμμόχωστο η διαδρομή σε γεμίζει οργή . Οργή για τις καταστροφές , για τις ανεκμετάλλευτες εκτάσεις αλλά και για τα σπίτια που κρύβουν τον πόνο της κάθε οικογένειας που τα άφησε στα χέρια του εισβολέα.
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Σημαντική η στήριξή τους από την εκκλησία και τα μοναστήρια σε μια εποχή που οι μαθητές λιποθυμούν από την πείνα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το κράτος σε ρόλο θεατή. Εικόνες που θυμίζουν άλλες εποχές.
«Απόπειρες για να φθάσω μέχρι τον κεσέ έκανα κι άλλες φορές αλλά προτίμησα να πεινάσω παρά να μπω σε αυτή τη διαδικασία που τη θεωρώ άκρως εξευτελιστική. Αυτό έλεγα διαρκώς μέσα μου αλλά στο τέλος δεν άντεξα την πείνα»
Μετά την απότομη ροή των προσφύγων από την εμπόλεμη ζώνη της Συρίας, όπου μαζί τους έμπαιναν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα μετανάστες ακόμη και από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, θα είχε μεγάλο δημοσιογραφικό και όχι μόνο ενδιαφέρον, να δει κανείς πως έχει διαμορφωθεί η τοπική κοινωνία αλλά και ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης στα νησιά όπου φιλοξενούνται.
Που θα φτάσει ο εκτουρκισμός των κατοίκων της Θράκης ; Ποια θα είναι η θέση των λιγοστών Χριστιανών; Ποια είναι τελικά η καταπιεσμένη μειονότητα ;
«Είμαστε μόνοι και παλεύουμε να σώσουμε την γλώσσα μας, την παράδοσή μας και την πίστη μας λένε οι Χριστιανοί κάτοικοι. Τα περισσότερα χωριά της Ροδόπης είναι πια μουσουλμανικά .»
