Και στεκόμαστε μπροστά στο Σταυρό σου Κύριε και σκεφτόμαστε: Τί ήταν προτού προσφέρεις τη θυσία σου πάνω στο λόφο του Γολγοθά και τι έγινε μετά. Το όργανο της φρίκης, έγινε το όργανο της χαράς!
Το όργανο του θανάτου, έγινε όργανο ζωής! Το σκάνδαλο για τους Ιουδαίους,έγινε καύχημα για τους Χριστιανούς. Ναι Κύριε, ο Σταυρός δεν είναι ένα κόσμημα για να το κρεμάω μόνο στο στήθος μου. Είναι η πηγή της δυνάμεώς μου. Μου χρειάζεται όχι σαν κόσμημα, αλλά ως στήριγμα. Όχι στο στήθος μου αλλά στην καρδιά μου. Όχι να με στολίζει, αλλά να με θωρακίζει. Έτσι, όταν οι δυσκολίες με απειλούν, Σ’αυτόν με ασφάλεια θα στηρίζομαι. Στον πειρασμό της δειλίας, της λιποταξίας από το καθήκον, ο Σταυρός Σου θα μου διδάσκει τη σταθερότητα. Όπως έκανες και Εσύ. Μπορούσες αν ήθελες να Τον αποφύγεις. Μπορούσες με ένα Σου νεύμα να διαλύσεις τους μανιασμένους εχθρούς Σου. Μπορούσες να παρατάξεις μυριαδες Αγγέλους απέναντί τους. Και δεν το έκανες. Προτίμησες να βαδίσεις σταθερά στο δρόμο του μαρτυρίου, να ανέβεις στο οδυνηρό ξύλο του Σταυρού και να προσφέριες την πιο μεγάλη θυσία. Ζωή αγάπης, αυταπάρνησης και σταθερότητας ήταν η πορεία Σου πάνω στη γη. Θέλημά Σου, το θέλημα του Θεού. Και αυτός ο σκοπός ήταν αδιάκοπα μπροστά Σου. Και προχωρούσες στην πραγματοποίησή Του, οτιδήποτε και αν Σου κοστίσει. Και Σου κόστισε πολύ ακριβά! Αυτά διδάσκει και σε μας, σιωπηλά σήμερα ο Σταυρός Σου. Από το πιο μικρό καθημερινό καθήκον, ως την πιο μεγάλη θυσία που ίσως χρειαστεί αύριο να κάνω. Όχι λιποταξία από το χρέος της αγάπης προς το συνάνθρωπό μου, τον άρρωστο, τον πονεμένο, τον περιφρονημένο.Το μήνυμά Σου Κύριε θα μου λέει πάντα, πως ο δρόμος της θυσίας, είναι για τις μεγάλες, της ηρωικές ψυχές. Είναι για τους γενναίους. Γι’αυτους που θυσιάζουν τα μικρά για να κερδίσουν τα μεγάλα. Για τους αναστημένους.Γιατί πίσω από το Σταυρό, ροδοχαράζει η Ανάσταση. Και δεν υπάρχει Ανάσταση αν δεν προηγηθεί Σταυρός. Και γι’αυτό, Σε ευχαριστώ δοξασμένε μου Κύριε για το Σταυρό που με αξίωσες να σηκώσω.