Διαβάστε προσεκτικά το συγκλονιστικό θαύμα της διάσωσης της Βασιλικής Πλεξίδα από την Παναγία, όπως το διηγείται η ίδια, με κάθε εκπληκτική λεπτομέρεια: «Απογειωθήκαμε 7.20 το πρωί από το αεροδρόμιο του Στεφανοβικίου. Μέσα σε λίγα λεπτά, εγώ ασχολούμουν με διάφορες εργασίες, με τον φάκελλο του ελικοπτέρου.
Έκανα κάτι τελευταίες εγγραφές, και ξαφνικά, όταν σηκώνω το κεφάλι μου, βλέπω ότι είμαστε μέσα σε μία χαράδρα.
Και ακούω κατευθείαν το μπάμ.
Χτυπήσαμε. Θυμάμαι τον εαυτό μου να χτυπάω. Να πηγαίνω μπρος-πίσω. Να κουνιέται το κεφάλι μου.
Κάνω κατευθείαν τον σταυρό μου και ζητάω την βοήθεια της Παναγίας.
Κατευθείαν την βλέπω ολοζώντανη, κατεβαίνει μπροστά μου, φορώντας έναν κόκκινο μανδύα, και με ξερρίζωσε, με αρπάζει μαζί με το κάθισμα και το πάτωμα μαζί, το οποίο είναι πολύ δύσκολο, βγήκε με χειρουργική επέμβαση, με τα 1.200 περτσίνια τα οποία έχει.
Με αρπάζει και με ξερριζώνει. Ένιωσα την εξύψωση, το τράβηγμα. Και με βγάζει έξω, αφού έζησα την πρώτη σύγκρουση, τα πρώτα κτυπήματα. Και μετά το ελικόπτερο συνέχισε πάλι να ανατρέπεται και στον αέρα να βγαίνουν τα στροφία και όλα.
Με τοποθετεί τέρμα πίσω και αριστερά, όπως ήταν το σκηνικό του ατυχήματος, σε ένα πουρνάρι, με μισογυρισμένη την πλάτη, και δεν μου επέτρεψε να έχω καμία εικόνα από το ατύχημα και τους συναδέλφους μας. Με μισογυρισμένη την πλάτη στο πουρνάρι και το ελικόπτερο συνέχισε να ανατρέπεται, και από ό,τι μάθαμε η Παναγία οδήγησε το ελικόπτερο να πέσει επάνω στην κεντρική κολόνα της ΔΕΗ, κόβοντάς την φέτες.
Το καλώδιο όμως δεν επέτρεψε η Παναγία από την κολόνα της ΔΕΗ να πέσει κάτω. Όπως και το είδαμε, όταν πήγαμε στα αποκαλυπτήρια του μνημείου, στεκόταν το καλώδιο, σαν να το κρατούσε ένα αόρατο χέρι προς τα πάνω, το οποίο δεν εξηγείται.
Γιατί, αν ακουμπούσε όλο το καλώδιο κάτω, όλο το βουνό ήταν ποτισμένο με καύσιμα, θα έπαιρνε φωτιά και όλοι θα παίρναμε φωτιά.
Από το πρωί, από ό,τι μάθαμε μετά, έψαχναν ελικόπτερα να μας εντοπίσουν. Δεν μπορούσαν με τίποτα να μας εντοπίσουν, το σημείο εκεί ήταν πολύ δύσβατο, και δεν μπορούσε κανείς να μας δει από ψηλά, μόνο εάν ερχόταν κάποιος πεζός.
Έτσι τα γύρω χωριά παραπονέθηκαν ότι έγινε διακοπή του ρεύματος και έτσι έστειλε η ΔΕΗ υπάλληλο, όπως μου είπε η Παναγία, η Οποία μου κρατούσε συντροφιά 2,5 ώρες, με είχε στην αγκαλιά Της στο κάθισμα.
Και με κρατούσε ακριβώς όπως απεικονίζεται στην εικόνα της Παναγίας της Ακρωτηριανής. Με κρατούσε αγκαλιά και με κούρνιαζε, σαν να ήμουν μωρό για 2,5 ώρες. Εμένα μου φάνηκε δευτερόλεπτο, αλλά ήταν 2,5 ώρες.
Το ατύχημα έγινε 7.50. Με βρήκαν 10.30. Όλες αυτές τις 2,5 ώρες εγώ ήμουν με την Παναγία. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, του τόπου, τίποτα.
Με είχε αγκαλιά και μου είπε:
-Σώπασε, γιατί φοβάσαι, είμαι εγώ εδώ. Θα στείλω να σε βρούνε.
Μου μιλούσε σιγανά, με ηρεμούσε, μού ’δινε κουράγιο, γιατί ήμουν σε σοκ, και μου έλεγε:
-Μην φοβάσαι, σε παρακαλώ, εγώ είμαι εδώ.
Και έτσι ξαφνικά έρχεται ο υπάλληλος της ΔΕΗ, ο οποίος ήλθε μετά από 2,5 ώρες. Εγώ νόμιζα ότι ήλθε κατευθείαν.» (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)