Ο τελικός σκοπός της θείας λειτουργίας είναι η συμμετοχή μας στην θεία ζωή, είναι η δόση και η αντίδοση, να δώσουμε και να πάρουμε. Τι να δώσουμε; Τα δώρα, "τά σά εκ τών σών". Είναι δώρα του Θεού και τα δίνουμε σ' αυτόν. Είναι δικά του και του τα προσφέρουμε. Του προσφέρουμε άρτο και οίνο. Γιατί άραγε;
Με τις θυσίες που πρόσφεραν οι "παλαιοί", οι Ιουδαίοι, πρόσφεραν πάντοτε και δώρα, όπως χρυσά και αργυρά σκεύη, απαρχές, δηλαδή τους πρώτους καρπούς της γης, ή ζώα από αυτά που τρώει ο άνθρωπος.
Εμείς δεν κάνομε τέτοιες προσφορές. Προσφέρουμε στον Θεό άρτο και οίνο, τα οποία έχει στην διάθεσή του αποκλειστικώς ο άνθρωπος και είναι κύρια διατροφή του. Είναι εκείνα τα οποία του εξασφαλίζουν την επίγεια ζωή. Προσφέροντας άρτο και οίνο, αυτά που κατ' εξοχήν αρμόζουν στην ζωή του ανθρώπου, είναι σα να προσφέρουμε την ίδια μας την ζωή, την επίγεια, την προσωρινή. Προσφέρομε κάτι το πρόσκαιρο, για να πάρουμε κάτι το αιώνιο, την αιώνια ζωή. Στην δόση την δική μας έρχεται η αντίδοση του Χριστού. Μας παρέχει την δική του ζωή, το σώμα του και το αίμα του.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ