Εἰς τήν προηγούμενη σύναξί μας, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εἴχαμε ἀναφερθῆ εἰς τήν προσευχή γιά τούς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας, εἰς τό »Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου», καί εἴχαμε ἀναφέρει, ὅτι αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται καί ἐπιβάλλεται, μέ τό παραπάνω γιά τούς κεκοιμημένους σέ σχέσι μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους.
«Το έτος 1994 επισκέφθηκα το Άγιον Όρος με τρία από τα αγόρια μου…Στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, όπου φιλοξενηθήκαμε τις περισσότερες ημέρες της παραμονής μας, είδα την Υπεραγία Θεοτόκο να περπατά μέσα στη Μονή.
Το γεγονός συνέβη ως εξής: Καθόμουν έξω από την τράπεζα, όταν είδα μία μοναχή να περπατά στην αυλή της Μονής. Ερχόταν από την πλευρά του Καθολικού και κατευθύνθηκε προς το μαγειρείο όπου και εισήλθε.
Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξον με υπό την σκέπην Σου ότι εις τας παναχράντους χείρας Σου παρατίθημι το πνεύμα μου.
Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον.
Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον Σου, αλλά βοήθησον με και δος μοί το συμφέρον της αιτήσεως.
