Ήταν το βράδυ του μεγάλου και Μυστικού Δείπνου και των κατά σάρκα Παθών του Κυρίου. Ενώ λοιπόν ετελείτο μεγαλοπρεπώς ή Ακολουθία των Παθών στην Μεγίστη Λαύρα κατά την συνήθεια, και ο Γρηγόριος συμμετείχε στην πανηγύρι και στους ύμνους μαζί με τους πρόκριτους των μοναχών, και συμπαραστεκόταν σ’ αυτούς, στολίζοντας, θα έλεγε κανείς, εκείνη την σύναξη με την παρουσία του.
Ο Άγιος Αντώνιος είχε ένα μεγάλο χάρισμα από το Θεό. Όταν τον βασάνιζε μια απορία για οποιοδήποτε θέμα της Αγίας Γραφής ή κάποιο άλλο από τον ορατό ή αόρατο κόσμο, ο Θεός του το αποκάλυπτε.
Ζητά, λοιπόν, από το Θεό να του αποκαλύψει τα μυστήρια της άλλης ζωής, καθώς και τι γίνεται την ώρα που πεθαίνει ο άνθρωπος.
Βλέπει πολλές και σημαντικές αποκαλύψεις για τις οποίες τον βλέπουν οι μαθητές του να αναστενάζει πικρά και να κλαίει γοερά.
Όταν ο άνθρωπος ανέλθη από την σαρκική γνώση στην ψυχική και από την ψυχική στην πνευματική, τότε ορά τον Θεό και αποκτά την γνώση του Θεού, που είναι η σωτηρία του. Η γνώση του Θεού, όπως θα αναπτυχθή κατωτέρω, δεν είναι εγκεφαλική, αλλά υπαρξιακή, δηλαδή όλη η ύπαρξη του ανθρώπου πληροφορείται αυτήν την θεογνωσία.
Καρκινοπαθής διηγείται εμπειρία του παραδείσου
Ηταν νεαρή νοσηλεύτρια σε μεγάλη πόλη της Πελοποννήσου. Είχε προσβληθεί από σοβαρή μορφή καρκίνου. Λίγο πριν κοιμηθεί τής δόθηκε μία πρόγευση της αιωνιότητας και της μεγάλης αγάπης του Θεού για το πλάσμα του.
Όταν διψάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του νερού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Βάλε το στόμα σου στο τρεχούμενο νερό και γεύσου τις σταγόνες που σου έκαναν τη χάρη να μείνουν για να σε δροσίσουν.
Όταν πεινάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του ψωμιού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Φάε το ψωμί σου αργά και ταπεινά. Δέξου το με ευγνωμοσύνη ως δώρο και θα σου είναι πιο γλυκό κι από το μέλι.
Από το Γεροντικό
Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά έναν κλέφτη, που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του.
Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι.
Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα, ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του.
Όταν τα διηγήθηκε στον υποτακτικό του, εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:
Όποτε είμαστε έξω από το έλεος του Θεού, είμαστε έξω από τούς εαυτούς μας. Αν συγκριθούμε με την πλήρη χάριτος αληθινή φύση μας, βλέπουμε ότι είμαστε σε μια κατάσταση όχι καλύτερη από του παράφρονος σε σύγκριση με τον υγιή άνθρωπο.
Πρωτ. Γεώργιος Χριστοδούλου
Εορτινή ατμόσφαιρα επικρατεί παντού την ημέρα της τσικνοπέμπτης, με ουρές να σχηματίζονται από το πρωί στα κρεοπωλεία και τις ταβέρνες να είναι γεμάτες με κόσμο από το βράδυ μέχρι το πρωί.
Πολλά είναι τα ονόματα του Ιησού Χριστού, όπως «Οδός, Πέτρα, Θεμέλιος, Ρίζα», γιατί, όμως, τον ονομάζουμε έτσι και τι σημαίνει καθένα από αυτά.
Αναφορικά με τις απορίες για τα ονόματα του Ιησού Χριστού, μας διαφωτίζει σε σχετικό κείμενό του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Γιατί ονομάστηκε ο Ιησούς Χριστός «Οδός»; Για να μάθεις ότι δι’ Aυτού ανεβαίνουμε προς τον ουράνιο πατέρα μας.
Του Θεολόγου Θ.Ι.Ρηγινιώτη
Η Θεία Μετάληψη ή θεία Κοινωνία (=ενότητα) ή θεία Ευχαριστία είναι το κέντρο της Εκκλησίας. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει χριστιανισμός. Η επίγεια Εκκλησία είναι οι χριστιανοί ενωμένοι γύρω από το κοινό Ποτήρι της θείας Μετάληψης.
