Συγκλονιστική είναι εξομολόγηση του πατέρα και του ιερέα, ο οποίος μετέφερε στο νοσοκομείο τα άμφια των δύο οσίων και τα ακούμπησε στο κεφάλι του νεαρού.
Ο άγιος Παΐσιος και ο άγιος Πορφύριος έσωσαν τον έφηβο, που είχε πέσει στις 22 Απριλίου από την οροφή του Κολυμβητηρίου της Ξάνθης και βρισκόταν για οκτώ ολόκληρες μέρες σε κωματώδη κατάσταση!
Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου εν συντάξει μιλά για την πρώτη του γνωριμία με τον Άγιο Πορφύριο και το συγκλονιστικό θάυμα που επιτέλεσε ο άγιος σε ετοιμοθάνατο επιστήθιο φίλο του.
πηγή: https://www.porfyrios.gr
Δεν ξέρω αν έχει γίνει γνωστό το τελευταίο θαύμα που έκανε ο Αγιος Χαράλαμπος στον Πύργο – Ηλείας, στον ισχυρό σεισμό του 1996. Την ώρα του σεισμού, μεσημέρι, παιδάκια έπαιζαν στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Χαραλάμπους. Ενα από τα παιδάκια, είδε έναν ιερέα με μακρυά γενειάδα να κάνει με το χέρι του δύο κινήσεις σαν να κόβει κάτι στον αέρα.
«Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όταν συνέγραψε τον παρακλητικό κανόνα για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο φυσικά θα είχε ακούσει και θα είχε δεί αρκετά θαύματα ώστε να τον πλουτίσει τόσο όμορφα.
Ίσως κάποιοι να σκέπτονται πως, μήπως όλα αυτά είναι υπερβολή;
Δεν σταμάτησε «ο ιατρός ο άμισθος» να θαυματουργεί καθημερινά.
«Ἕνας πατέρας μέ τό ἀγοράκι του ἐταξίδευε ἀπό τήν Ἀθήνα, πηγαίνοντας πρός Θεσσαλονίκη. Στή Λάρισα, ὡς συνήθως, ἔκανε στάση τό λεωφορεῖο, γιά νά ἀνασάνουν λίγο οἱ ἐπιβάτες. Κατέβηκαν ἀπό τό λεωφορεῖο καί ὁ πατέρας καί τό παιδί του καί ἐπῆγαν νά περάσουν ἀπέναντι. Τό παιδί ἐξέφυγε ἀπό τόν πατέρα μιά στιγμή καί βρέθηκε στή μέση τοῦ δρόμου. Τότε ἐπέρασε ἕνα φορτηγό αὐτοκίνητο πάνω ἀπό τό παιδί.
Ὁ πατέρας εἶπε: «Παναγία μου, τό παιδί μου»!
Ο μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παΐσιος, στον λόγο που είχε εκφώνησε μετά τη λειτουργία για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, μίλησε για θαύμα που έχει αναστατώσει όλο το νησί, ενώ συγκλονισμένος είχε μιλήσει σχετικά και ο δήμαρχος του νησιού.
Γ μέρος της διήγησης (Ιερουσαλήμ: Ξαφνικά με άγγιξε ένα γυναικείο χέρι και όλα άρχισαν εκείνη τη στιγμή . Στο τέλος τουκειμένου υπάρχει το πρώτο και το δεύτερο μέρος αυτής της διήγησης-μαρτυρίας)
Περνώντας τη μεγάλη πόρτα για να κατευθυνθούμε για το Ναό της Αναστάσεως και τον Πανάγιο Τάφο, η ησυχία του τόπου αυτή ήταν πρωτόγνωρη. Μία βουή κρυφή που δεν καταλάβαινες από που ερχόταν, κυριαρχούσε στα αυτιά μας. Η γυναίκα συνέχισε να πηγαίνει μπροστά και εμείς πίσω της.
Τα χρόνια της βασιλείας του Νικηφόρου Γ΄ του Βοτανειάτη (1078-1081), ησύχαζε στο Άγιον Όρος. στην τοποθεσία Δάφνη, ο μοναχός Ευθύμιος με την συνοδεία του. Ύστερα όμως από επιδρομή των Σαρακηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή Δοχειαρίου. Αυτοί έχτισαν εκεί τη μονή.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στη μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση.
Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα.
Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή.
Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.
