Η Ρίκα Βαγιάνη, έφυγε από τη ζωή χθες, στις 7/8, βυθίζοντας στη θλίψη όλους τους αγαπημένους της. Πάλευε με τον καρκίνο στον πνεύμονα τα τελευταία χρόνια.
Η κατάσταση ήταν δύσκολη, αλλά την αντιμετώπιζε με αξιοπρέπεια και κουράγιο. Οι άνθρωποι που δεν έφυγαν ποτέ από το πλευρό της ήταν ο σύζυγός της Νίκος Στεφανής και ο πατριός της (που για εκείνη ήταν πατέρας) Γιάννης Διακογιάννης.
Ο Γιάννης Διακογιάννης, μεγάλωσε σαν κόρη του τη Ρίκα Βαγιάνη κι αυτή του αφιέρωσε ένα συγκλονιστικό κείμενο το 2012.
Εγραφε τότε η Ρίκα Βαγιάνη με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες:
Ο Χριστός ανασταίνοντας το Λάζαρο, την κόρη του Ιαείρου και το γιο της χήρας της Ναΐν, έδωσε εντολή να επιστρέψει η ψυχή από τον πνευματικό κόσμο στον υλικό και συγκεκριμένα στο σώμα της.
Με το θάνατο του σώματος η ψυχή φεύγει και έχοντας αυτοσυνειδησία οδηγείται στον πνευματικό κόσμο.
Ο Γιώργος Βιζυηνός αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ελληνικής λογοτεχνίας με μεγάλες παρακαταθήκες τα έργα του, όπως «Το αμάρτημα της μητρός μου», «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου», «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον», «Μοσκώβ Σελήμ» και ο «Τρομάρας». Τα περισσότερα διηγήματά του είναι αυτοβιογραφικά και μαρτυρούν τα άσχημα βιώματα που είχε ο συγγραφέας, με δεδομένο ότι οι ιστορίες του είναι ως επί το πλείστον τραγικές.
Ήταν ένα απλό ζεστό καλοκαιρινό πρωινό. Ο ήλιος λαμπρός, «έστεκε» κιόλας ψηλά, ρίχνοντας τις ακτίνες του και ζεσταίνοντας τα σπίτια, τις αυλές, την πλάση.
Τα ωδικά πουλιά κελαηδούσαν όλο χάρη κι έμοιαζε σαν να δοξολογούσαν το Θεό για το ηλιόλουστο εκείνο πρωινό.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να χάνεις το παιδί σου.
Ο θάνατος ενός παιδιού σε μια οικογένεια είναι ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα που μπορούν να συμβούν στη ζωή.
Η απώλεια ενός παιδιού προκαλεί αναμφίβολα τεράστιο και αφόρητο πόνο στους γονείς του.
Τις τραγικές στιγμές που έζησε, όταν πλησίασαν οι φλόγες, περιέγραψε ένας άνδρας στο Reuters. Η μαρτυρία του συγκλονίζει, καθώς κατάφερε να σώσει το 3χρονο παιδί του από την πυρκαγιά, αλλά η σύζυγός του δεν κατάφερε να τους ακολουθήσει.
Γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα από το 470 π.Χ. έως το 399 π.Χ. Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Ο Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
Βλέποντας, λοιπόν, τα μάτια του κλειστά, το στόμα του άφωνο και το σώμα του ακίνητο, μη σκέφτεσαι: «Αυτό το στόμα δεν μιλάει πια, αυτά τα μάτια δεν βλέπουν πια, αυτά τα πόδια δεν βαδίζουν πια». Αλλά να σκέφτεσαι: «Αυτό το στόμα θα πει καλύτερα λόγια, αυτά τα μάτια θα δουν ωραιότερα πράγματα, αυτά τα πόδια θα περπατήσουν στον ουρανό, αυτό το σώμα θ’ αναστηθεί άφθαρτο και θα πάρω πίσω το παιδί μου λαμπρότερο».
