Γιά αρκετό καιρό με βασάνιζαν λογισμοί, γιατί να μη γίνω κι εγώ μοναχός να αφιερωθώ τελείως στον Θεό, αλλά παντρεύτηκα και με τα παιδιά που έκανα δεσμεύτηκα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό για τον Θεό.
Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον Παππούλη και αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω, μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι’ αυτό το θέμα:
Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτη.
... Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι, ἦταν ἐναντίον ὄχι τῶν ψυχιάτρων καί τῶν ψυχολόγων, γιατί ὡς ἀνθρώπους τούς ἀγαποῦσαν, ἀλλά ἐναντίον τῆς ψυχιατρικῆς καί τῆς ψυχολογίας.
Να ξέρεις, παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.
Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος…
"...Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος.
Τους άλλους πρέπει ν αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς? να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτε. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός.
Μετά εμείς οι άνθρωποι υποδεχόμαστε αυτό το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζουμε με την αγάπη μας απέναντι Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια.
Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
