Κλιμακώνει την προκλητική ρητορική του ο Ταγίπ Ερντογάν, ενόψει των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία, ποντάροντας στο εθνικιστικό και ρατσιστικό κοινό. Δεν δίστασε αυτή τη φορά,να χαρακτηρίσει τη Γενοκτονία των Ποντίων ως «απελευθερωτικό αγώνα» και τους Πόντιους «ως μέλη συμμοριών σε τρομοκρατική οργάνωση».
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας Σουμελά από την ομώνυμη Ιερά Μονή του Βερμίου Όρους. Την Ιερά εικόνα μετέφεραν εκεί στις 9 Δεκεμβρίου ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και Ηγούμενος της Μονής π. Αθηναγόρας Μπίρδας μαζί με τον εφημέριο π. Χριστόδουλο Μετεντζίδη, ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Ιδρύματος Ποντίων Παναγία Σουμελά κ. Γεώργιος Τανιμανίδης καθώς και τα Μέλη του Δ. Σ. του Ιδρύματος.
Να τοποθετηθούν στον φυσικό τους χώρο, την ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, που ανακαινίστηκε και λειτουργεί ως μουσείο, κειμήλιά της που φυλάσσονται στα υπόγεια της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Άγκυρας, ζητάει το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού (ΠΑΣΠΕ).
Έργο του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά είναι σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που σήμερα βρίσκεται στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Βέρμιο. Το όνομα Σουμελά ετυμολογείται από το όρος Mελά και το ποντιακό ιδίωμα «σού», που σημαίνει «εις το», και έγινε Σουμελά «εις του Μελά».
Η τεράστια ποντιακή λύρα έχει ύψος 6,67 μέτρα, ενώ η βάση της ξεπερνάει τα 8 μέτρα, είναι φτιαγμένη όλη από ξύλο κι είναι πιστό αντίγραφο λύρας που έφερε στην νέα του πατρίδα το 1923 ο πρόσφυγας Χαράλαμπος Πασσαλίδης από το Παϊπούρτ της Τουρκίας.
Ήταν Κυριακή πρωί, 16 Νοεμβρίου 1916. Θα μπορούσε να ήταν μια συνηθισμένη Κυριακή, και όλοι μετά τη Θεία Λειτουργία –στην εκκλησία του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ στην Τρίπολη του Πόντου–, να συναντούσαν συγγενείς και φίλους για το κυριακάτικο τραπέζι. Τα παιδιά θα έπαιζαν στις γειτονιές και γέλια θα ακούγονταν σε όλη την πόλη. Όμως όχι.
Η πρώτη Κυριακή, μετά το Πάσχα, ονομάζεται Κυριακή του Θωμά ή Καινή Κυριακή. Η Εκκλησία μας, μνημονεύει την εμφάνιση του Χριστού ενώπιον του απόστολου Θωμά, ο οποίος διατηρούσε αμφιβολίες για την Ανάσταση του Κυρίου. Αγγίζοντας, όμως, τις πληγές από τα καρφιά, πείστηκε για το Αναστάσιμο θαύμα και αναφώνησε «Ο Κύριος μου και Θεός μου»
Στις 18 Μαΐου 1922, η Ελληνική Βουλή που τότε αποκαλούνταν Εθνοσυνέλευσις, είχε μια διαφορετική συνεδρίαση. Κατόπιν επερώτησης βουλευτών, ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μπαλτατζής, ο μετέπειτα εκτελεσθείς στου Γουδή, ήρθε ενώπιον του Σώματος για να διεκτραγωδήσει τις διώξεις και τα μαρτύρια των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τους σφαγείς τους. Μια «ωχρά εικόνα της δημιουργηθείσης φρικιαστικής καταστάσεως», όπως είπε στην ομιλία του χαρακτηριστικά.
Στις πλαγιές του Βερμίου, εκεί όπου βρήκε «καταφύγιο» η Παναγία των Ποντίων, θα συναντηθούν για μία ακόμα φορά οι τρεις ιερές εικόνες του ποντιακού ελληνισμού. Η Παναγία Σουμελά, που φορά ήδη τα γιορτινά της περιμένοντας και φέτος πιστούς απ’ όλη την Ελλάδα, θα «συναντηθεί», όπως έγινε πέρσι για πρώτη φορά, με την Άγιο Ιωάννη του Βαζελώνος και τον Άγιο Γεώργιο του Περιστερεώτα – οι δύο εικόνες θα φτάσουν στη μονή της Ημαθίας την παραμονή του «Πάσχα του καλοκαιριού».
Ήταν 13 Ιουνίου του 1949 όταν οι Έλληνες του Πόντου πήραν για μια ακόμα φορά το δρόμο της αναγκαστικής προσφυγιάς. Αξιωματικοί και στρατιώτες των λεγόμενων «Εσωτερικών στρατευμάτων» της ΕΣΣΔ, που έλεγχαν το εσωτερικό της χώρας, ανέλαβαν τη φρούρηση των ανθρώπων που στέλνονταν στα βάθη της Ασίας. Οι Έλληνες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους απροειδοποίητα πήραν μαζί τους στο μακρινό ταξίδι ό,τι μπορούσαν να κρατήσουν στα χέρια τους.
