Ο Γέρων Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης μιλάει για την μητρική σχέση της Υπεραγίας Θεοτόκου με τους μοναχούς και ασκητές του Αγίου Όρους, το οποίο ονομάστηκε Περιβόλι της Παναγίας, επειδή η Θεοτόκος προστατεύει όσους ασκούνται στον Άθωνα, ενώ οι αγιορείτες πατέρες βιώνουν καθημερινά την συνεχή φροντίδα της.
Ακούστε τι λέει ο γέροντας εδώ…
Κοντάκιον:
Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
αναγράφω Σοι η Πόλις Σου, Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,
ίνα κράζω Σοι:
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ίνα βλέψω και κατίδω τους εχθρούς τους νοητούς,
Βάθος των ανομιών μου και πταισμάτων τας σειράς, πράξεις δε μου τας ατόπους, πράξεις μου τας ρυπαράς,
Γύμνωσιν, ήνπερ υπέστην, γύμνωσιν την της ψυχής, και φροντίσω ενδυθήναι μέσω θείας προσευχής.
Δος μοι μετανοίας τρίβον, άγουσαν εις ουρανούς, και Φωτός του θείου λάμψιν, που καθαίρεται ο νους.
Η προσυεχή του Αγίου Νεκταρίου στην αγαπημένη του Θεοτόκο
Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Μιλώ στη Γλυκοφιλούσα, όταν μου λείπει η αγάπη των δικών μου!
Παρακαλώ την Οδηγήτρια, για να μην χάσω τον δρόμο μου!
Κλαίω μπροστά στην Παυσολύπη, όταν ο ουρανός μου είναι μάυρος!
Δέομαι στην Γοργουπήκοο, γιατί το πρόβλημα »δεν παίρνει»άλλο!
Γονατίζω στην Παραμυθία, όταν οι λύπες είναι αβάσταχτες και πολλές!
Χαμογελώντας παρακαλώ την Πάντων Χαρά, όταν η χαρά μου είναι μακρινό όνειρο!
Η εμφάνιση της Παναγίας είναι διαρκής. Η Παναγία μεσιτεύει ακατάπαυστα για όλους μας. Και ως μάνα που έζησε τον μεγαλύτερο πόνο, να δει το μονάκριβο παιδί της να θανατώνεται, στηρίζει και προστατεύει κάθε μητέρα. Τα θαύματά Της το μαρτυρούν.
Μία υπέροχη και συγκινητική προσευχή ελπίδας προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Υπεραγία Θεοτόκε, Μητέρα του ζώντος Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που δοξάστηκες από τον Υιό σου και Θεό μας με το να κυοφορηθεί από εσένα, ώστε να γίνεις «χώρα του αχωρήτου», δέξου και τη δική μου προσευχή, την απλή και ταπεινή.
Ήταν 21 Αυγούστου του 1903 με το παλαιό εορτολόγιο που ακολουθεί το Άγιον Όρος, δηλαδή 3 Αυγούστου με το νέο.
Τι λέει άραγε η εκκλησιαστική γραπτή παράδοση για το πώς η Παναγία έλαβε το όνομα Μαρία;...
Μ εμφανίζει τη Μαριάμ, αδελφή του προφήτου Μωϋσή, (βλέπε Έξοδ. κεφ. 15),
Α την προφήτιδα Άννα, μητέρα του Σαμουήλ (Α’ Βασιλ. κεφ. 1),
Ρ την ωραιότατη Ραχήλ (Γένεσ. κεφ. 29),
Ι την ανδρειοτάτη Ιουδήθ (βλ. σχετ. βιβλίο)
Α τη φρονιμότατη Αβιγαία (Α’ Βασιλ. κεφ. 25).
Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές.
