Αυτή η ωραία φράση, που είναι γνωστή σε πάρα πολύ κόσμο, είναι και μια προσευχή του Χριστιανού προς τον Θεό. Αναφέρεται όμως και στο θυμίαμα. Αλλά τί είναι το θυμίαμα και γιατί αναφέρεται σε αυτήν την φράση ιδιαιτέρως; Έχει καμμιά σημασία; Και βεβαίως έχει, αγαπητέ μου αδελφέ.
Θέλοντας να προστρέξης στην Θεοτόκο με πίστι και θάρρος για κάθε σου ανάγκη, μπορείς να το πετύχης όταν σκεφθής:
Α΄) Ότι όλα εκείνα τα δοχεία (όπως το γνωρίζεις από την πείρα σου) στα οποία έχει τοποθετηθή μόσχος ή άλλο παρόμοιο άρωμα πολύτιμο, μολονότι δεν υπάρχει μέσα τους το άρωμα, τα αγγεία αυτά διατηρούν την ευωδία του αρώματος εκείνου.
Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου
Γι’ αύτό σάς λέω, είναι πολύ ζωντανή ή Παναγία μας. Άλλη φορά, ένα βράδυ ήρθε μία κυρία καί μου είπε κάτι πού αίσθάνθηκε εδώ πέρα στήν εκκλησία, τήν ώρα τού Εσπερινού.
«Πήγα, Γερόντισσα, νά προσκυνήσω τήν Παναγία καί ήταν τό χεράκι Της πολύ ζεστό. Πάω καί βάζω τό πρόσωπό μου στο χεράκι Της καί βάζω τό πρόσωπό μου στο προσωπάκι Της καί ζεστάθηκε τό μάγουλό μου.
Το μάθημα της Ρητορικής-Κατηχητικής, προχωρούσε, κόντευε η ώρα να τελειώσει, όταν άρχισαν οι ερωτήσεις απὸ τους φοιτητές του πρώτου έτους της Θεολογικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης» του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκό.
-Πώς πρέπει να πλησιάσουμε τον κόσμο;
-Πώς θα βοηθήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας;
-Έχει μεγάλη επαρχία ο ιερέας μας. Είναι υπεύθυνος σε πολλὰ χωριὰ, σε πολλὲς εκκλησίες∙ άλλες απὸ αυτὲς είναι κτισμένες και άλλες λασποκαλύβες;
Επί δύο ολόκληρα χρόνια προσευχόταν στην Παναγία για να βρει και πάλι το φως της, η νεαρή Ελένη από το Κίεβο της Ουκρανίας.
Η Ελένη έχασε όραση και ακοή σε ηλικία 12 ετών, μετά από μακρά ασθένεια που πέρασε.
Οι γιατροί από την αρχή δεν έδιναν ελπίδες στην οικογένεια της Ελένης, τονίζοντας πως η περίπτωσή της είναι δύσκολη.
Η Ελένη όταν μεγάλωσε άρχισε να επισκέπτεται την Λαύρα του Κιέβου, όπου κάθε μέρα για δύο χρόνια έλουζε την εικόνα της Παναγίας με δάκρυα.
Το ευχαριστήριο γράμμα τους ήρθε ενθουσιώδες, συγκινητικό και γεμάτο ευγνωμοσύνη για την Υπεραγία Θεοτόκο. Παρακαλούσαν δε να αναφτούν μπροστά στην θαυματουργή εικόνα Της δύο λαμπάδες ευχαριστίας.
«Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος.
Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Oι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρούσαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.
Ο Κ. Παναγιώτης είχε πάει στο Άγιον όρος και φιλοξενήθηκε απο τους πατέρες της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου! Στις 26-10-2014 ζήτησε απο τους πατέρες εκεί επίμονα να εξομολογηθεί.. οι πατέρες του είπαν πως την επομένη, ημέρα το πρωί της Δευτέρας θα μπορούσε να πάει!!
H Παναγία είναι το ιερότερο, σεμνότερο, ωραιότερο, τιμιότερο, καθαρότερο, ταπεινότερο και πιο σιωπηλό γυναικείο πρόσωπο. Είναι όλο αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια, συμπάθεια και κατανόηση. Παρακαλεί και δεν προκαλεί, περιμένει και δεν βιάζεται, μιλά με τη σιωπή της, με το παράδειγμά της. Δεν φωνάζει, δεν απειλεί, δεν τρομάζει, δεν πιέζει ποτέ κανένα. Είναι μάνα και καταλαβαίνει, πόνεσε και συμπονά, γνωρίζει να ελπίζει και να μη κουράζει με βίαιες διορθωτικές κινήσεις.
Λέγεται, ότι κάποτε η Παναγία περνούσε από ένα ωραιότατο περιβόλι, με πολύ ωραία άνθη.
Μάλιστα ένα από τα άνθη αυτά, την εντυπωσίασαν τόσο, που μπήκε στον πειρασμό και το έκοψε, αλλά όταν το έφερε στην μύτη της, για να απολαύσει το άρωμά του, διαπίστωσε έκπληκτη, ότι δεν είχε καμμία ευωδία.
Δεν μύριζε καθόλου! Ένα κρύο πράγμα… Μόνο εξωτερική αίγλη και ομορφιά είχε.
