Ἡ πρεσβυτέρα Ἀνδρούλλα Παπαχριστοδούλου ἀπό τή Λευκωσία τῆς Κύπρου μᾶς ἀναφέρει τό ἑξῆς περιστατικό πού ἔγινε πρός τό τέλος τοῦ ἔτους 1990.
«Τήν Παναγία τήν Παντάνασσα τήν ἔχω σέ μεγάλη εὐλάβεια γιά πολλούς λόγους. Οἱ πιο σημαντικοί εἶναι:
1. Πρίν ἕξι περίπου χρόνια θεράπευσε τόν πατέρα μου πού εἶχε μεταστατικό καρκίνο στό κάτω χεῖλος ἀφοῦ ἔκανα Παράκληση μπροστά στή μικρή εἰκόνα πού μοῦ δώσατε.
Ένα αντίγραφο της θαυματουργής Εικόνας της Παναγίας Παντάνασσας της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου μπορούν να προσκυνήσουν πλέον οι πιστοί της Μητροπόλεως Τρανσυλβανίας του Πατριαρχείου Ρουμανίας. Το αντίγραφο της Ιεράς Εικόνος αγιογραφήθηκε στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος και παραχωρήθηκε στην ενορία Βίστρι (Viscri) στη Ρουμανία από οικογένεια πιστών.
Ασφαλώς το σημερινό της όνομα η περιοχή το οφείλει σε μια μονή. Και συγκεκριμένα, στο ναό της Παναγιάς της Παντάνασσας, έναν από τους παλαιότερους και πιο άγνωστους ναούς της πόλης, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Ερμού, πάνω στην πλατεία.
Η Παναγία η Παντάνασσα είναι η προστάτις της Σικίνου. Για την εύρεση της εικόνας της Θεοτόκου γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βουρλάκος, Αρχιερατικός Επίτροπος Σικίνου.
Ο πόνος είναι ένας απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης. «Δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος ζει αυτή την πρόσκαιρη ζωή χωρίς λύπη. Κι’ αν δεν συμβαίνει αυτό σήμερα, θα συμβεί αύριο· κι’ αν δεν συμβεί αύριο θα έρθει η λύπη στο μέλλον» λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Όπως κανείς άνθρωπος δεν είναι αθάνατος, έτσι κανείς δεν είναι χωρίς λύπη. Η διάφορα βρίσκεται στο μέγεθός της. Κάποτε στη διάρκεια της επίγειας ζωής μας θα συναντήσουμε αυτόν τον ενοχλητικό επισκέπτη.
