Όταν η φωτιά μπήκε στο Μάτι όλα ήταν αργά. Τα πάντα παραδόθηκαν στις φλόγες και όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν απανθρακώθηκαν επί τόπου. Ελάχιστοι κατάφεραν να ξεφύγουν από το πύρινο μέτωπο και να βγούν από την καιγόμενη περιοχή.
Δείτε την απεγνωσμένη προσπάθεια ενός οδηγού να ξεφύγει από την κόλαση. Η καταγραφή του συνοδηγού της κατάστασης είναι συγκλονιστική:
Κόβουν την ανάσα τα λόγια και οι περιγραφές του 17χρονου και της μικρής του αδερφής, για το πώς σώθηκαν από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι...
Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, περπάτησαν στα συντρίμμια του σπιτιού τους. Εκεί που κάποτε ήταν τα κρεβάτια τους, σήμερα υπάρχουν μόνο στάχτες.
Η προσωπική ιστορία κάθε ενός εκ των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Οι συγγενείς των ανθρώπων που χάθηκαν άδικα συγκλονίζουν με τις περιγραφές τους και στέλνουν το μήνυμα ότι για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Τις τραγικές στιγμές που έζησε, όταν πλησίασαν οι φλόγες, περιέγραψε ένας άνδρας στο Reuters. Η μαρτυρία του συγκλονίζει, καθώς κατάφερε να σώσει το 3χρονο παιδί του από την πυρκαγιά, αλλά η σύζυγός του δεν κατάφερε να τους ακολουθήσει.
Ελληνες πολίτες μίλησαν στον βρετανικό Τύπο περιγράφοντας το καμένο σκηνικό που είδαν με τα μάτια τους καθώς και το πώς η ίδιοι έτρεξαν να γλιτώσουν.
Συγκλονιστική ήταν και η μαρτυρία του κάτοικου Κώστα Λαγανού ο οποίος παρομοίασε τα όσα έζησε με την έκρηξη στην Πομπηία.
Βρέθηκε τα ξημερώματα στο Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα, μεταφέροντας περιστατικό από την Λαμία. Σκηνές τραγικές , πανικός και αναστάτωση αλλά και ανθρώπινες τραγωδίες :
«Η ώρα 3:15 ξημερώματα φτάνω στα επείγοντα ( παίδων ) με περιστατικό, δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ το βλέμμα του μικρού αγοριού και του δόλιου πατέρα….πάνω απ’ το κεφαλάκι του κλαίγοντας. Και στην στην ερώτηση: « Που είναι η γυναίκα σου και η μητέρα του παιδιού; ..», μου γνέφει αρνητικά.
Όταν είχε κοιμηθεί ο Γέροντας Πορφύριος, ήρθε μια κοπέλα από την Αυστραλία για να τον επισκεφθεί. Δεν ήξερε ότι είχε πεθάνει.
Όταν ήρθε στο μοναστήρι, είδε ότι έξω υπήρχε κόσμος, βρήκε την πόρτα ανοιχτή και ανέβηκε τροχάδην επάνω στο κελλάκι του. Είδε παραδόξως, τον Γέροντα να κάθεται στο κρεβάτι, μίλησε μαζί του αρκετή ώρα, είπε ότι ήθελε να πει, πήρε τις απαντήσεις και, πολύ χαρούμενη, κατέβαινε την σκάλα.
«Ο Θεός υπάρχει», ο γκρίζος χαρούμενος γέρος, ψηλός και λυγισμένος με εκφραστικά χαρακτηριστικά, μίλησε συχνά φωναχτά. Το όνομά του ήταν ο Fyodor Mikhailovich Makhov. Εκείνη την εποχή σε όλα τα σχολεία και τα ινστιτούτα διδάσκονταν ότι δεν υπάρχει Θεός, και οι πιστοί θεωρούνταν ως οπισθοδρομικοί ή τρελοί. Ο Fyodor Machov διαβεβαίωσε την ύπαρξη του Θεού αφού σώθηκε από το νερό.
