Το ημερολόγιο δείχνει 28 Ιανουαρίου 1824 και στη Νέα Υόρκη ο αμερικανός φιλέλληνας με τα αρχικά J.J.I. στέλνει μια επιστολή στη Βαλτιμόρη προς το φίλο του Gracie, όπου δίνει πληροφορίες για τα εμβλήματα και τους συμβολισμούς του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων.
Η ιστορία του στολίσματος ενός δέντρου με γιρλάντες και στεφάνια, πάει πίσω στους Αρχαίους Αιγύπτιους.
Το ίδιο έκαναν και οι Κινέζοι και οι Εβραίοι. Οι ειδωλολάτρες Ευρωπαίοι, λάτρευαν πολλές φορές τα δέντρα, κατι που συνεχίστηκε και μετά την μετάδοση του χριστιανισμού.
Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση, αν στο πρώτο άκουσμά του, το όνομά τους παραπέμπει στο ιταλικό μακαρόνι.
Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό.
Η σημαία ενός κράτους είναι στοιχείο της ταυτότητάς του.
Τι υπάρχει, όμως, πίσω από τα σχήματα και τα χρώματά της; Από την θρυλική, αιματοβαμμένη σημαία της Αυστρίας μέχρι αυτή της Κορέας που αποτελεί σύμβολο φιλίας και καθαρότητας, η σημαία κάθε κράτους κρύβει τη δική της ιστορία και τους δικούς της συμβολισμούς.
Πέρα από κάθε όριο λογικής κινείται η απάντηση του υπουργείου… «Παιδείας» αναφορικά με το «κόψιμο» από την ύλη της Γ. Λυκείου τηςΙστορίας του Παύλου Μελά, του Γερμανού Καραβαγγέλη, του Ίωνα Δραγούμη αλλά και του Μακεδονικού Αγώνα.
Το σχόλιο των κύκλων του υπουργείου ήταν ήταν ότι αυτό έγινε για την «Για να μην κουράζονται οι μαθητές από τις επαναλήψεις»
Κάποτε ζούσε σ’ ένα χωριό κάποιος φτωχός γέροντας, ο οποίος είχε ένα όμορφο άλογο που τον βοηθούσε στις γεωργικές του ασχολίες και το οποίο ήταν τόσο όμορφο και δυνατό, ώστε ήταν γνωστό σε όλη τη γύρω περιοχή.
Ο επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη.
Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο.
Στο κεφάλαιο «Ήμουν άθεος μέχρι πού πέθανα» (σ. 35), ό WEISS περιγράφει τη συζήτησή του με τον Αιδεσιμότατο BURRIS JENKINS (Μπέρις Τζένκινς), ό όποιος, πριν γίνει κληρικός, είχε εκπαιδευτεί σε πολλά και επί χρόνια, «ετοιμαζόμενος» -όπως αφηγείται – για κάτι πού δεν γνώριζα μέχρι εκείνη τη στιγμή». Και «εκείνη ή στιγμή» ήταν, όταν έγινε το ατύχημα από μία τρομερή έκρηξη στο μηχανοστάσιο μιας θαλαμηγού, στην οποίοι είχε την ευθύνη.
Κάποτε νεαρός δόκιμος δοκιμάζεται σφόδρα από πειρασμούς πορνείας.
Τρέχει στον πνευματικό του.
– Τίμιε πάτερ, φλόγες κολάσεως στο κορμί μου! Βασανίζομαι από πορνικούς διαλογισμούς.
Ο γέροντας δίνει πολλά φάρμακα: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μελέτη, εργασία.
Ο νέος πριν φύγει παρακαλεί τον πνευματικό του:
– Να προσεύχεσαι, πάτερ, για ν’ ανακουφιστώ λίγο από το φοβερό αυτό πόλεμο.
Υποβάθμιση Αρχαιότητας και Βυζαντίου βλέπουν οι Φιλόλογοι στις προτεινόμενες αλλαγές του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου για το μάθημα της Ιστορίας ενώ παράλληλα διογκώνεται υπέρμετρα η Νεότερη Ιστορία , όπως επισημαίνουν τονίζοντας ότι σχέδιο Γαβρόγλου οδηγεί σε ιδεολογικοποίηση της Ιστορίας.
