– Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, που έχει μεγάλα παιδιά, είναι έγκυος τριών μηνών. Ό άνδρας της την απειλεί πώς, αν δεν κάνη έκτρωση, θα την χωρίσει.
– Αν κάμει έκτρωση, θα την πληρώσουν τα άλλα παιδιά τους με αρρώστιες και ατυχήματα. Σήμερα οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις και δεν έχουν την ευλογία του Θεού.
«Προσπάθησε ο νούς σου να βρίσκεται συνέχεια στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους και στους Αγίους στον Ουρανό».
– Πέστε μας , Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
– Τι να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.
– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική , όπως και το όνομα του Χριστού;
-Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια την Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται.
Στο ακόλουθο ηχητικό απόσπασμα θα ακούσετε τον ίδιο τον Γέροντα Παΐσιο να μιλά για τα μελλούμενα.
Ο Άγιος Παίσιος κατά κόσμον, Αρσένιος Ενζεπίδης, γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, σε ένα χωριό νότια της Καισαρείας και ήταν το 8ο παιδί της οικογένειας.
– Γέροντα, όποιος έχει φιλότιμο το καταλαβαίνει ο ίδιος;
– Εσύ έχεις; Αυτό φαίνεται, ευλογημένη!
Λίγο-πολύ καταλαβαίνει κανείς τον εαυτό του, πληροφορείται γιατί έχει εσωτερική ανάπαυση και ειρήνη. Αλλά και όποιος έχει φιλότιμο δεν καυχάται, δεν λέει: «εγώ έχω φιλότιμο», γιατί πάντα σκέφτεται: «Πρέπει να κινούμαι με περισσότερο φιλότιμο».
– Γέροντα, έφερα γλυκά να κεράσετε.
– Δες πως χαίρονται! Στην άλλη ζωή θα λέμε:
«Με τι χαζά χαιρόμασταν: Τι μας συγκινούσαν τότε!». Ενώ τώρα σκιρτάει η καρδιά γι’ αυτά.
Πολλά τα αποφθέγματα του Αγίου Παισίου για όλα τα θέματα. Στο επίκεντρο των διδαχών του βρισκόταν πάντα η γαλήνη της ψυχής του ανθρώπου και η στροφή της αγάπης αυτού προς τον Θεό. Διαβάστε παρακάτω ένα παράδειγμα για το τι έλεγε σχετικά με την παρηγοριά.
-Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πως θα βρω παρηγοριά;
…Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται ∙ είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.
Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες.
Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται.
Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.
Κάποτε, ήταν Κυριακή – αυτό έχει σχέσι με το ότι θέλουν να καταργήσουν την Κυριακή ως αργία – και κάποιος δόκιμος μοναχός, στο Άγιον Όρος, έπλεκε κομποσχοίνι.
Οπότε του λέγει από μόνος του, ο άγιος Γέροντας, επιτακτικά: «Σταμάτα. Μη πλέκης, σήμερα είναι αργία. Δεν πρέπει». Και εκείνος αθώα, αλλά και με ειλικρίνεια, είπε: «Ε, Γέροντα, αυτά τα κομποσχοίνια δεν τα πουλάμε. Τα δίνομε ευλογία».
Σε μερικούς λέω ένα‐δυό λόγια και αμέσως γυαλίζουν τα μάτια τους. Τα σημειώνουν σε ένα τόσο δά χαρτάκι, τα εφαρμόζουν και προχωρούν παραπέρα.
