Πόση ανακούφιση νοιώθω ύστερα από κάθε εξομολόγηση!
Χθες λούστηκα. Δοξασμένος ας είσαι Συ, Άσπιλε και Αμόλυντε Κύριε, που καταδέχεσαι να μας πλύνεις με το μυστήριο της εξομολογήσεως.
Πόση ανακούφιση νοιώθω ύστερα από κάθε εξομολόγηση!
Πόσοι δυστυχείς, όσοι δεν ξέρουν ακόμη αυτό το μοναδικό παυσίπονο. Χθες εξομολογήθηκα.
Πολυέλεε Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, Σ’ ευχαριστώ που με το μυστήριο της εξομολογήσεως, ενώπιον του πνευματικού μου πατέρα, με αξίωσες τον αμαρτωλό να λάβω από Σένα τη συγχώρηση των αμαρτιών μου.
Ένας ευλαβής μοναχός, απ’ το βουνό του Ολύμπου, λεγόμενος Σωφρόνιος, ήρθε και μου διηγήθηκε κάποιο συμβάν, όμοιο μ’ εκείνο που είναι γραμμένο στο ιερό βιβλίο της Κλίμακος. Μας αφηγήθηκε δηλαδή, ότι στον Όλυμπο υπήρχε κάποιος Γέροντας πολύ ενάρετος, πραγματικά θεοφόρος, στον οποίο σύχναζαν πολλοί αδελφοί μοναχοί, για ν’ ακούσουν απ’ το άγιο στόμα του λόγους ψυχικής σωτηρίας.
Πρέπει να ερωτά ο πνευματικός κατά την εξομολόγηση;
Α´ Τυραννική κυριαρχία
Β΄ Μπροστά στή φλόγα πού τρεμοσβήνει
Ἐπάνω στό Θαβώρ οἱ τρεῖς Μαθητές, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης ζοῦν τό μεγαλειῶδες θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Τήν ἴδια ὥρα οἱ ὑπόλοιποι ἐννέα συμμαμαθητές τους στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ περνοῦν στιγμές κρίσιμες.
Όταν ο Πνευματικός Παπά Γαβριήλ είχε γυρίσει από τον κόσμο, στη Νέα Σκήτη, είχε βαριά αρρωστήσει για θάνατο ο Μοναχός Κύριλλος από την Καλύβα «Ζωοδόχου Πηγής» κι επειδή πλησίαζε η ώρα της εκδημίας του, κάλεσε τον πνευματικό του να εξομολογηθεί το έτος 1965.
Μία μάνα πήγε το παιδάκι της να εξομολογηθεί, όταν αυτή ήταν στο δημοτικό. Σκεφτόταν, «θα το πάω τώρα, από μικρό, να το ‘χω σίγουρο ότι θα είναι προσεκτικό, ότι θα το φυλάξει ο Θεός και θα ‘ναι στο δρόμο του. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο που θα μπορούσα να έχω κάνει». Έτσι σκεφτόταν.
