Είχε ο Χριστός αδέρφια; Αυτό το ερώτημα έχει απασχολήσει πολλούς θεολόγους στο παρελθόν και έχει αποτελέσει σημείο τριβής μεταξύ των χριστιανικών ομολογιών. Σε διάφορα σημεία των Ευαγγελίων υπάρχουν αναφορές, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι ο Χριστός είχε αδέρφια. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά αναφέρονται ακόμη και τα ονόματα τους.
Κάποια στιγμή στον ουρανό ζήτησε ο Θεός από τους αγγέλους να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα, που υπάρχουν στη γη.
Οι άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τη γη. Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα. Ξεχώρισαν όμως τρείς.
Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι η μεγάλη ημέρα της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη στις νίκες της Εκκλησίας μας εναντίον όλων των εχθρών της και ιδιαιτέρως των εικονομάχων, που κατασπάραξαν το σώμα της περισσότερο από εκατό χρόνια.
Χτίστηκε το 1990 εξ ολοκλήρου από ξύλο πεύκου της Σιβηρίας και ο σχεδιασμός της παραπέμπει στο παραδοσιακό αρχιτεκτονικό στιλ των Ρώσων, ενώ μπορεί να φιλοξενήσει στο εσωτερικό της μέχρι 30 πιστούς.
Προτού πράξουμε οτιδήποτε, καθόμαστε σε ένα σκαμνί και σκεφτόμαστε για την έκβαση: τι έχει να υποφέρει η ψυχή μας όταν αφήσει το σώμα, πόσα δάκρυα χύνει η ψυχή εκείνη τη στιγμή, σκεφτόμενη για την Κρίση, τι την περιμένει και κατά πόσο είναι έτοιμη για την Κρίση.
Όλες αυτές οι σκέψεις δεν πρέπει να προκαλούν στο μυαλό φαντασιώσεις και εικόνες, εδώ χρειάζονται μόνο λόγια, ενώ το μυαλό πρέπει να ακολουθεί τον συνειρμό της σκέψης.
Περιστατικό από τον βίο του αγίου Ιωάννη του ελεήμονος μας διδάσκει την τέλεια μορφή της ελεημοσύνης.
Κάποιος ξένος, που είχε αντιληφθεί την πολλή καλοσύνη του αγίου Ιωάννου, σκέφτηκε να δοκιμάσει εκείνον που ήταν ανώτερος από κάθε δοκιμασία. Ντύθηκε λοιπόν με κουρέλια και πλησίασε τον άγιο την ώρα που πήγαινε στο νοσοκομείο, γιατί συνήθιζε να επισκέπτεται τους αρρώστους δύο και τρείς φορές την εβδομάδα.
Καμία προσευχή δεν πάει χαμένη…
Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται…
Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο.
Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει.
Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός εκδικητής.
Μα σαν στοργικός πατέρας, έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις,
έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει…
Όμως, έχεις και μια μητέρα ακόμα.
Μα τώρα μας δουλεύεις; Θα είναι ο Αντίχριστος πιστός και θα πηγαίνει και στην Εκκλησία;
– Βεβαίως! Αφού είδε και αποείδε ότι με άμεσους διωγμούς τόσους αιώνες κατάφερε μια τρύπα στο νερό, τώρα προσπαθεί με πονηριά και υπουλότητα να βάλει τους χριστιανούς στο σακί του μέσα από την αλλοίωση της πίστης μας.
