Η νηστεία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πίστης και της λατρείας των Ορθόδοξων Χριστιανών. Το διάστημα πριν από τη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, είναι μια περίοδος που νηστεύουμε. Στη νηστεία της Παναγίας νηστεύουμε από κρέας, γαλακτερά, ψάρι, λάδι, κρασί.
Πλήθος πιστών κατέκλυσε το νησί της Τήνου για μία ακόμη χρονιά, με αφορμή τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου. Επισκέπτες από όλο τον κόσμο συρρέει στο νησί των Κυκλάδων για προσκύνημα, αν και γενικότερα είναι πόλος έλξης για πολλούς πιστούς σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Η εικόνα της Παναγίας, στην οποία αποδίδονται πολλά θαύματα, βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1823 στο κτήμα Δοξαρά στην Τήνο. Στη θέση αυτή κτίσθηκε περικαλλής ναός, στον οποίο εναποτέθηκε η εικόνα, που απεικονίζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Πόλη... φάντασμα είναι η Αθήνα ανήμερα Δεκαπενταύγουστο αφού και οι τελευταίοι αδειούχοι του Αυγούστου εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα. Στο κέντρο της πόλης οι δρόμοι και οι πλατείες είναι άδειοι, ενώ και τα καταστήματα έχουν κατεβασμένα ρολά αφού θα ξανά ανοίξουν μετά τις 16 Αυγούστου. Από την Αθήνα ήδη έχουν φύγει δεκάδες χιλιάδες εκδρομείς από την αρχή της εβδομάδας με τους τελευταίους να αναχωρούν με κάθε μέσο από νωρίς το πρωί της Πέμπτης.
Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε. Ηθελε, ο Άγιος Παΐσιος , να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας. Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα. Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά.
Ο Ναός ονομάζεται «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο» και είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο. Εκεί ακριβώς όπου στέκει ο Ναός αυτός, ήταν λέγεται ο χώρος προσευχής της Υπεραγίας Θεοτόκου στα χρόνια που έζησε μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου. Εδώ στο χώρο αυτό, τρεις μέρες πριν την Κοίμηση Της, η Θεοτόκος πήρε το μήνυμα από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ότι σε τρεις ημέρες θα φύγει από τον κόσμο αυτό και θα πάει κοντά στον Υιό και Θεό Της.
Στη χερσόνησο των Μεθάνων, στο δυτικότερο άκρο της περιοχής, κρυμμένο ανάμεσα σε απόκρημνα και απότομα βράχια, βρίσκεται ένα μικρό πανέμορφο εκκλησάκι, άγνωστο σε όσους επισκέπτονται για πρώτη φορά την όμορφη χερσόνησο της βορειοανατολικής Πελοποννήσου, λόγω της δύσκολης πρόσβασης σ’ αυτό.
Ο μύθος της «Κρασοπαναγιάς»
Η Παναγία Εκατονταπυλιανή βρίσκεται στην Παροικία, πρωτεύουσα της Πάρου και θεωρείται από τους αρχαιότερους χριστιανικούς ναούς. Στο ναό αποδίδονται δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή». Και οι δύο είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αι. Σήμερα, η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή.
Η Παναγία μας δεν πέρασε τη ζωή της μέσα σε χαρές και απολαύσεις, αλλά μέσα σε αγώνες και προπάντων μέσα σε μεγάλες θλίψεις, οι οποίες αποκορυφώθηκαν στη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ως μητέρα δέχθηκε όλο τον πόνο και όλη την πίκρα που γεύεται μία μητέρα, όταν χάνει το παιδί της, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε οι Πατέρες μας παρέδωσαν ότι ουδέποτε, κανένας άνθρωπος δεν θα λυπηθεί περισσότερο από την Υπεραγία Θεοτόκο.
Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Χριστός μας με το ηγεμονικό Του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας. «Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια σταυρωμένα.
