Η δύναμη της εξομολόγησης
Γέροντα, όταν στον αγώνα μου έχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.
Γέροντα, όταν στον αγώνα μου έχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.
Να μην απελπίζονται όσοι βρίσκονται μέσα στον κόσμο, όταν είναι κυριευμένοι από πολλά πάθη, και η φύση τους είναι άτακτη και τρέχει με ορμή στην κατηφόρα.
Πρέπει να ελπίσουν στην Παντοδυναμία του Θεού και να στρίψουν απότομα το τιμόνι της γερής τους μηχανής στο δρόμο του Θεού, της ανηφόρας, και πολύ γρήγορα θα προσπεράσουν άλλες βραδυκίνητες μηχανές που τρέχανε μπροστά από πολλά χρόνια στο δρόμο του Θεού με βραδύ ρυθμό.
Οι εμπειρίες του Ιερομόναχου Δαβιδ
«Αφού ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη και την Ενωμένη Ρωμηοσύνη ο Ιερομόναχος πατέρας Δαβίδ προχώρησε στην αφήγηση δικών του εμπειριών από την συχνή επαφή του με τον γέροντα Παΐσιο.
*Όταν η κοινωνία ξεφεύγει και η αμαρτία πολλαπλασιάζεται επόμενο είναι να ακολουθήσουν συμφορές… και πλέον ζούμε εποχές όπου η αμαρτία έχει γίνει κανόνας… ζούμε στην πιο αμαρτωλή εποχή από κτίσεως κόσμου… Οι Άγιοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χτυπούν τα καμπανάκια εδώ και χρόνια… Μόνο η μετάνοια και η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μπορεί να ανακόψει το κακό που έρχεται!
…Από τους υπολογισμούς μου πέρασαν κάπου δυο μήνες [από τη σύλληψη του συγγραφέα του βιβλίου στην «πρωτεύουσα μιας πρώην σοβιετικής χώρας»]. Την επόμενη μέρα, άγνωστο γιατί, για πρώτη φορά με πήραν στο γραφείο του γιατρού.
Εκεί μου μέτρησαν την πίεση και μετά μου έριξαν όλα τα υπάρχοντά μου μπροστά μου, μου φόρεσαν το παλτό μου και με αλυσόδεσαν μέσα σε ένα καμιόνι. Μια κλούβα!
Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, γνωστός από όλους σχεδόν τους Έλληνες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, λαϊκούς, Μοναχούς, Ιερείς, Επισκόπους και αυτόν τον ίδιο τον Πατριάρχη, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι θα δούμε σύντομα!
Πολύς δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο.
Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται δαιμονικές επιδράσεις φοβερές.
Έλεγε ένας πολύ σωστά: “Ο διάβολος παλιά ασχολείτο με τους ανθρώπους, τώρα δεν ασχολείται!
Τους έβαλε στον δρόμο και τους λέει: “Ώρα καλή!” και τραβάνε οι άνθρωποι!”
Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα o Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».