(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Φεύγοντας [η οικογένεια του Μοναχού, π. Γελασίου Σιμωνοπετρίτη] από την αγιοτόκον Μ. Ασία, εγκαταστάθηκαν στην δεύτερη πατρίδα τους, την Γέρα της Μυτιλήνης, εις την οποίαν, πρόσφυγες όντες, έγιναν καπετάνιοι και ψαράδες για να ζήσουν την οικογένεια.
Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια:
Η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή.
Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια:
Η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή.
Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.
Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.
Λέγομαι Γεωργία Σ. Μένω στην Αθήνα. Είχα την ευλογία να γνωρίσω πιο κοντά τον Άγιο Ραφαήλ. Τι εννοώ με αυτό: Πριν χρόνια έπασχα από βαριές ημικρανίες, στην ηλικία των 30 ετών.
Στην πόρτα του υπόστεγου στο χωριό του Ταμπόβ εμφανίστηκε η εικόνας του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού στις Τετάρτη, 5 Μαΐου, 2013. Ο επίσκοπος της Ταμπόβ Κ.Κ Θεοδόσιος Michurinsky πήγε προσωπικά στην περιοχή στο χωριό του Âblonovec να επιβεβαιώσει ένα πραγματικό θαύμα. Πριν από ένα χρόνο η οικογένεια αγόρασε στο χωριό Šibinyh, ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που ήταν έτοιμο να κατεδαφιστεί.
