Πώς αγαπούμε
Δεν χρειάζεσαι την άδεια κάποιου για να τον αγαπάς, για να προσεύχεσαι γι’αυτόν, για να ξοδεύεις τα βράδια σου με την ενθύμησή του, για να τον έχεις μπροστά σου κάθε στιγμή και κάθε λεπτό.
Δεν χρειάζεσαι την άδεια κάποιου για να τον αγαπάς, για να προσεύχεσαι γι’αυτόν, για να ξοδεύεις τα βράδια σου με την ενθύμησή του, για να τον έχεις μπροστά σου κάθε στιγμή και κάθε λεπτό.
Σίγουρα σου έχει τύχει να μαλώσεις με τους γονείς σου και μάλιστα να τους φωνάξεις άδικα, επειδή δεν ήσουν καλά και επειδή έπρεπε σε κάποιον να ξεσπάσεις… Κι όμως δεν συνειδητοποιείς πόσο πολύ μπορεί να τους πληγώνει η συμπεριφορά σου!… Γιατί η αγάπη των γονιών στα παιδιά τους είναι τόσο αγνή και αληθινή!…
“Το στεφάνι της αγάπης μας στους φίλους μας έχει ξένα σώματα (υπολογισμό, ανταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματική αδυναμία, εμπαθή συμπάθεια), ενώ το στεφάνι της αγάπης μας στους εχθρούς είναι καθαρό”.
Μού έλεγε ακόμη:
Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος.
Τι είναι αγάπη;Αγάπη είναι να μην κουράζεσαι. Να μην κουράζεσαι να κάνεις, να μην κουράζεσαι να λες.
Αγάπη είναι να μην ακούς, να μη σκέφτεσαι, να μην αξιολογείς.
Αγάπη είναι να συνεχίζεις να βλέπεις την ίδια αγαπημένη σου εικόνα, ακόμα και όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Να βλέπεις το φως πίσω από τα σύννεφα.
Οὐ καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξε τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια.
Θεού πλάσμα είναι η γυναίκα. Με την αποστροφή σου δεν προσβάλλεις εκείνην, αλλά το Δημιουργό της. Τι δικό της έχει; Ο Κύριος δεν της τα έδωσε όλα; Μα και την όμορφη γυναίκα μην την παινέψεις, μην την θαυμάσεις. Ο θαυμασμός της μιάς και η περιφρόνηση της άλλης δείχνουν άνθρωπο ακόλαστο. Την ομορφιά της ψυχής να ζητάς και το Νυμφίο της Εκκλησίας να μιμείσαι.
Μεγάλη λέξη, αστείρευτης πηγής ουσίας νοήματος, βάθους έκφρασης συναισθήματος και ζωής. Το θέμα είναι πόσο ποσοστό της ουσίας δίνει ο άνθρωπος στην λέξη αυτή, μήπως όμως τελικά βλασφημεί εις βάρος του νοήματος της λέξης;
Πόσο ανάξιοι είμαστε τελικά ακόμα και στο να εκφράζουμε λεκτικά την λέξη αυτή όταν ούτε στο ένα χιλιοστό δεν μπορούμε να την πλησιάσουμε στην πληρότητα της.