Όταν λέμε "ἥμαρτον, Κύριε" ή "ἡμαρτήσαμεν, ἠνομήσαμεν", τι εννοούμε; Ότι αποτύχαμε, αστοχήσαμε, εχάσαμε τον στόχο, τον Θεό, απωλέσαμε την κοινωνία με τον Θεό. Πέσαμε έξω, σαν τα καράβια που χιλιοτσακίστηκαν από τα κύματα της θάλασσας και διασκορπίστηκαν τα συντρἰμμια τους άλλα στους αφρούς των υδάτων επιπλέοντα και άλλα στο βάθος της αβύσσου χαμένα. Βγήκαμε έξω από τον εαυτό μας, διαλυθήκαμε ψυχικά, πνευματικά και σωματικά. Όταν ένας άνδρας ή μία γυναίκα χάσει την ενότητα και ισορροπία μέσα στο σπίτι του και την συζυγία του, τότε τί κάνει; Τρέχει έξω, πηγαίνει παντού, κυνηγά πρόσωπα, παρακολουθεί ξένες υποθέσεις, αναζητεί κατανόηση, αγάπη, κοινωνία, αναψυχή, διαλύεται κυριολεκτικά και εμπλέκεται σε όλα τα προβλήματα της ζωής. Απατά και απατάται, κάνει λάθη, γελοιοποιείται, χάνεται η προσωπικότητά του, αρρωσταίνει, καταθλίβεται, αγωνιά, πονάει, τα βάζει με τον Θεό και τελικά τον αρνείται. Να, μία πρόχειρη εικόνα του αμαρτωλού ανθρώπου, ο οποίος είναι πάντοτε μπερδεμένος και δυστυχής.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ