Όταν η ταινία της Disney «Η Χιονάτη και οι 7 Νάνοι» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1937, κέρδισε στη Γερμανία, τη ναζιστική Γερμανία έναν απροσδόκητο φαν. Τον Αδόλφο Χίτλερ. Μία κόπια της ταινίας παρόλο που είχε απαγορευτεί στη χώρα λόγω της αντιαμερικανικής προπαγάνδας, έφτασε στα χέρια του Φίρερ.
Το γεγονός ότι τεχνικά η ταινία ξεπερνούσε οποιαδήποτε γερμανική παραγωγή εκνεύρισε τον Χίτλερ αλλά τον ιντρίγκαρε κιόλας. Τον εντυπωσίασαν τόσο πολύ που έβαλε να του φτιάξουν έγχρωμα πορτραίτα με τους νάνους της Disney.
Σε λίγα μόλις χρόνια οι ναζί θα αποκτούσαν και τους δικούς 7 νάνους. Μόνο που στην θηριωδία της χιτλερικής Γερμανίας δεν υπήρχε κάποιο παραμύθι και σίγουρα δεν υπήρχε κάποια Χιονάτη. Μόνο σκοτάδι και φρίκη.
Μία οικογένεια νάνων από ένα χωριό της Ρουμανίας θα γινόταν το πειραματόζωο του «Αγγέλου του Θανάτου», Τζόζεφ Μένγκελε, ο οποίος σε αυτή την ιδιόμορφη οικογένεια θα έβλεπε δύο «ευκαιρίες». Αφενός να έχει στα χέρια του τα αντικείμενα, γιατί ως τέτοια τους μεταχειριζόταν, τα οποία θα μπορούσαν να του «δείξουν» τον τρόπο με τον οποίο η Άρια φυλή δεν θα είχε προβλήματα δυσμορφιών ή αναπηριών. Αφετέρου στην οικογένεια Όβιτζ ο Μένγκελε είδε τους διασκεδαστές, για την ακρίβεια το προσωπικό freak show, του μεγάλου αρχηγού του.
Η οικογένεια από την Τρανσυλβανία με την καριέρα σε όλη την Ευρώπη
Η περίφημη οικογένεια Όβιτζ ήταν Εβραίοι και ζούσαν στο χωριό Ροζαβλέα στην περιοχή της Τρανσυλβανίας στη Ρουμανία. Ήταν μία αρκετά μεγάλη οικογένεια, 10 μελών, εκ των οποίων οι 7 ήταν νάνοι. Ήταν μάλιστα η μεγαλύτερη οικογένεια νάνων που είχε καταγραφεί ποτέ.
Στη Ρουμανία των αρχών του 20ου αιώνα ήταν δύσκολο για τον οποιονδήποτε να ζήσει από τη γη ή από άλλες χειρωνακτικές εργασίες. Πόσο μάλλον μία οικογένεια νάνων η οποία αντιμετωπιζόταν από τους συμπολίτες τους ως «φρικιά».
Ιστορικά οι νάνοι υπήρξαν διασκεδαστές. Άλλες φορές σε θεατρικές παραστάσεις άλλες σε τσίρκο. Οι Όβιτζ όμως ήταν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από τη μιζέρια της γενέτειράς τους. Ήθελαν τη σκηνή μόνο για εκείνους. Οι οικογένεια ζούσε μία κοινοβιακή ζωή στο μεγάλο τους σπίτι. Όταν κάποιο μέλος της οικογένειας παντρευόταν το καινούριο μέλος έμενε στο σπίτι και βοηθούσε στα παρασκήνια των παραστάσεών τους.
Μάλιστα ήταν ο μόνος θίασος που αποτελούταν αποκλειστικά από νάνους στην ιστορία του θεάτρου.
Όταν ο φρουρός ξύπνησε τον Μένγκελε για να παραλάβει τα «φρικιά»
Ο διαβόητος σφαγέας του Άουσβιτς, Τζόζεφ Μένγκελε είχε μία ιδιαίτερη αγάπη στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Ή ανθρώπους με δυσμορφίες. Τους θεωρούσε τα παιχνίδια του.
Όταν οι ναζί πήραν την εξουσία στην Γερμανία εφάρμοσαν τον νόμο για την ευθανασία «Aktion T-4». Αποστολή τους ήταν να εξολοθρεύσουν όλους όσοι δεν κούμπωναν με τα «Άρια χαρακτηριστικά».
Οι Όβιτζ είχαν κατακτήσει τα θεατρικά σανίδια της Ευρώπης γιατί είχαν καταφέρει να αποκτήσουν χαρτιά τα οποία είχαν παραλείψει το γεγονός ότι είχαν εβραϊκή καταγωγή. Οι περιοδείες τους συνεχίστηκαν μέχρι το 1944. Ωστόσο τον Μάιο εκείνου του χρόνου έπεσαν στα χέρια των ναζί. Όλοι οι Όβιτζ μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς.
Εκεί ανακρίθηκαν ενδελεχώς και οι ερωτήσεις που τους έκαναν αφορούσαν την καταγωγή τους και το γενεαλογικό τους δέντρο. Οι φρουροί όμως είχαν και μία συγκεκριμένη εντολή: Να μην τους βάλουν με τους υπόλοιπους κρατούμενους και να ενημερώσουν αμέσως τον γιατρό του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Η «αγάπη» του «Αγγέλου του Θανάτου» σε οτιδήποτε διαφορετικό ήταν δεδομένη.
Ο εξευτελισμός, τα πειράματα και η ασυνήθιστη τροπή της ιστορίας
Οι Όβιτζ είχαν καταφέρει να γλιτώσουν όλα τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποποιούμενοι την εβραϊκή τους ταυτότητα. Ήταν αποφασισμένοι να επιβιώσουν και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν συντριπτικά καθώς οι εξοντώσεις ήταν καθημερινές στους θαλάμους αερίων.
Την πρώτη μέρα των Όβιτζ στο Άουσβιτς 22 άτομα γλίτωσαν από τα θανατηφόρα αέρια. Οι 7 ήταν εκείνοι. Ο Μένγκελε έμεινε στην ιστορία για τα μακάβρια πειράματα που έκανε στους κρατούμενους στο Άουσβιτς, τους ακρωτηριασμούς, τις δολοφονίες.
Μόλις αντίκρυσε την οικογένεια ξεκίνησε την ανάκριση ο ίδιος. Οι Όβιτζ δεν έσπασαν από τις προσβλητικές του ερωτήσεις. Του απαντούσαν μάλιστα σαν χορωδία, με λυρικότητα όπως όταν βρίσκονταν στη σκηνή.
Ο Μένγκελε είδε στο πρόσωπο τους την ευκαιρία του να αποδείξει τον «ευτελισμό και τη γενετική ανωμαλία της εβραϊκής φυλής». Υπέβαλε τους Όβιτζ σε εξαντλητικά βασανιστήρια: Εκατοντάδες ακτινογραφίες, δεκάδες αιμοληψίες που τους είχαν σχεδόν αφαιμάξει. Όλα μέσα σε μία μέρα. Μόλις συνέρχονταν από την κατάρρευση, η διαδικασία συνεχιζόταν με τον ίδιο ρυθμό. Μετά ακολούθησε μια σειρά από βασανιστήρια με εναλλαγή παγωμένου και καυτού νερού στο πρόσωπο για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά τους.
Οι Όβιτζ ήταν συνεργάσιμη υπό τον φόβο της εκτέλεσης. Έτσι επέμειναν τύφλωση από χημικά, βγαλμένα δόντια ακόμα και αφαίρεση μυελού των οστών.
Παρόλα αυτά όμως για κάποιο λόγο ο Μένγκελε, φρόντισε να έχουν λίγο καλύτερη μεταχείριση από τους υπόλοιπους κρατούμενους. Ναι μεν έτρωγαν το ίδιο φαγητό με όλους αλλά δεν τους ξύρισαν το κεφάλι. Επίσης, έκαναν την ανάγκη τους στα παιδικά γιο γιο από αλουμίνιο, τα οποία χρησιμοποιούνταν από τα νήπια που πέθαναν στους θαλάμους αερίων.
Η «τελευταία παράσταση» που έμεινε στην ιστορία
Οι ναζί δεν φημίζονταν για το αίσθημα της συμπόνιας. Η παράνοια του Μένγκελε ωστόσο, παραδόξως, έσωσε τη ζωή των νάνων. Η οικογένεια Όβιτζ φορούσε τα κανονικά της ρούχα και περιφερόταν στο στρατόπεδο έτοιμη να δώσει παράσταση.
Οι υπόλοιποι κρατούμενοι που έβλεπαν αυτή την εικόνα έλεγαν ότι είχαν παραισθήσεις από τα βασανιστήρια. Ο Μένγκελε μάλιστα απαιτούσε από τους Όβιτζ να ντύνονται με τα καλά τους πριν από κάθε «ραντεβού» τους. Οι νάνοι ήταν η ζωντανή απόδειξη του διαταραγμένου μυαλού του ότι βιολογικά οι Εβραίοι είχαν γενετικές ανωμαλίες.
Μία μέρα τους ζήτησε να ετοιμαστούν για παράσταση μπροστά σε υψηλά ιστάμενους του ναζιστικού καθεστώτος. Οι Όβιτζ πίστεψαν ότι ήρθε η ώρα για την τελευταία τους παράσταση.
Τα αδέρφια εμφανίστηκαν μπροστά σε ένα ακροατήριο το οποίο έμεινε άφωνο στη θέα τους. Ο Μένγκελε περήφανος για το «έργο» του ξεγύμνωσε τους Όβιτζ δείχνοντας σε όλους τα σημάδια των βασανιστηρίων. Ο ίδιος τα ονόμασε «πρώτα αποτελέσματα της εργασίας στην Ανθρωπολογική και Κληρονομική Βιολογία».
Οι χειροπιαστές του αποδείξεις ωστόσο… πέθαιναν πάνω στα τραπέζια των πειραμάτων ή στους θαλάμους αερίων. Έτσι επέδειξε τα κακοποιημένα από τους συνεχείς ελέγχους και πειραματισμούς, γεννητικά όργανα των νάνων, εξευτελίζοντάς τους. Την ίδια αντιμετώπιση είχαν και από το ακροατήριο μέχρι που έφτασαν στο σημείο να τους πιάνουν για να δουν αν είναι… πραγματικοί άνθρωποι
Τα βασανιστήρια και η φρίκη στη ζωή των αδερφών Όβιτζ έφτασε στο τέλος το 1945. Όταν οι Ρώσοι επέλασαν απελευθερώνοντας το Άουσβιτς και τους κρατουμένους του, ο Μένγκελε άρπαξε όλα τα αρχεία του και εξαφανίστηκε.
Οι Όβιτζ περπάτησαν για 7 μήνες μέχρι να γυρίσουν στο χωριό τους. Τέσσερα χρόνια μετά την απελευθέρωσή τους εγκαταστάθηκαν στο Ισραήλ όπου και επέστρεψαν στην τέχνη τους. Μέχρι το 1955 ωστόσο όπου αποσύρθηκαν από τα σανίδια και αγόρασαν το δικό τους θέατρο.
Η οικογένεια των Όβιτζ είχε το εξής παράδοξο. Ήταν από τις ελάχιστες οικογένειες που μπήκαν στο Άουσβιτς και βγήκαν ολόκληρες με όλα τα μέλη εν ζωή. Την μοναδική ιστορία έζησε να την πει η μικρότερη της οικογένειας, Πέρλα, η οποία πέθανε το 2001…