Η Παναγία της Αγιάσου, στο νησί της Μυτιλήνης, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της χώρας. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ντόπιοι αλλά και τουρίστες παραμονή του Δεκαπεταυγούστου ξεκινούν περπατώντας από το κέντρο του νησιού αψηφώντας την ζέστη του καλοκαιριού για να προσκυνήσουν την Παναγιά, τη δική τους Παναγιά, όπως οι ίδιοι λένε. Η ιστορία ξεκινά πριν από περίπου 1100 χρόνια, την περίοδο της εικονομαχίας, όπου οι υπερασπιστές της κατέστρεφαν και έκαιγαν με μανία κάθε εικόνα. Τότε ο ιερέας Αγάθων ο Εφέσιος αυτοεξορίστηκε από την Κωνσταντινούπολη στα μέρη της Παλαιστίνης, όπου το φρόνημα των χριστιανών ήταν εικονόφιλο. Ο Αγάθων έφτασε στη Λέσβο έχοντας μαζί του όσα ιερά κειμήλια μπόρεσε να διασώσει. Ως πολύτιμο φυλαχτό κρατούσε μία αρχαία βυζαντινή εικόνα διαστάσεων 0,56χ0,62. Ήταν μία εικόνα της Θεοτόκου που κρατούσε τον Ιησού Χριστό. Για πολλά χρόνια, ακόμη και μετά την κοίμηση του Αγάθωνος, η εικόνα προστατεύονταν και φυλάσσονταν με ιδιαίτερη με προσοχή και ευλάβεια και άφηναν μόνο έμπιστους και πολύ γνωστούς για τα εικονόφιλα αισθήματά τους να την ασπάζονται.