30 Αυγούστου 1922 (με το παλαιό Ημερολόγιο). Αυτή η ημερομηνία έχει χαραχτεί στους Μικρασιάτες προγόνους μας και σε εμάς. Οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να πυρπολούν τη Σμύρνη.
«Φοβόμασταν τη φωτιά γιατί προχωρούσε. Έσβησε η φωτιά και μετά φύγαμε. Σχεδόν οι τελευταίοι. Γιατί βγήκαμε έξω και πιάσαμε και περάσαμε με βενζινόπλοιο για να πάμε Κορδελιό. Εκεί, το μυαλό μας προς τα έξω, να φύγουμε απ’ τη φωτιά.
»Την ώρα που βγήκαμε εμείς, ξέχασα να σου πω, και πηγαίναμε στο Κορδελιό, περνούσαμε από το Μπαριακλί και σταθήκαμε για μια στιγμή να πάρουμε ανάσα, βγήκε μια Τουρκάλα από το Κορδελιό και πετάει δύο χειροβομβίδες και πέσαν απάνω μας. Δεν της είχαμε κάνει τίποτα. Σκάσανε και σκοτώθηκε ο κόσμος που ήταν πέντε βήματα πιο πέρα από εμάς. Ήταν ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι σαν κι εμένα και ήταν το ένα από τη μια και το άλλο από την άλλη, και το κοριτσάκι σκοτώθηκε με τη χειροβομβίδα που ρίξανε. Δίπλα ήμουνα εγώ, με κάψανε λίγο στο πόδι τα σκάγια, και μετά ήταν ο αδερφός μου με το αγοράκι. Εκείνοι δεν πάθανε τίποτα.
»Σκότωσε πολύ κόσμο, και παραλίγο κι εγώ να ήμουνα. Βγαίνανε έτσι, γιατί πήγαινε ο κόσμος όλος πάνω στο Κορδελιό, για να μας σκοτώσουνε, να μας καταστρέψουνε, κορίτσι μου.... Ο Θεός να μην αξιώσει κανέναν να ξαναδεί τέτοιο κακό, κορίτσι μου...».
Πηγή: facebook.com