Πολύ συχνά με ρωτούν φίλοι και γνωστοί: «Kι εσύ από πού βλέπεις να έρχεται λύση;» Εχει προηγηθεί βέβαια μία εισαγωγή, κοινή διαπίστωση για τους νορμάλ ανθρώπους αυτού του τόπου, που συνοψίζεται στα ακόλουθα: «Οι πολιτικοί μας είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα ξεπουλημένοι.
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Παρέδωσαν αμαχητί τα κλειδιά της χώρας στους ξένους και βάφτισαν τον δωσιλογισμό «ευρωπαικό μονόδρομο». Ο Τσίπρας μας κορόιδεψε και αποδείχτηκε τσάμπα μάγκας. Το ασύντακτο ασκέρι του δοξάζει τον εθνομηδενισμό. Όμως ούτε η σημερινή αμήχανη Νέα Δημοκρατία πείθει ότι μπορεί να ανασυντάξει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Παραπαίει μεταξύ νεοφιλελευθερισμού, ευρωλιγουριάς και αγωνίας να ξανάρθει στην εξουσία με κάθε τρόπο! Ποιος λοιπόν θα βγάλει την πατρίδα από το τέλμα;» Η απάντηση μου είναι σταθερή. Ορατή λύση δεν υπάρχει. Τουλάχιστον στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Υποβόσκουσα όμως, ναι. Και θα ξεπηδήσει. Από την έκρηξη της λαικής βάσης. Αυτής της σιωπηρής πλειοψηφίας που βαρέθηκε το κηφηναριό των επαγγελματιών του κοινοβουλίου και δεν θέλει ούτε να τους βλέπει ζωγραφιστούς. Ο κόσμος μπορεί να μην μιλάει, αλλά βράζει. Και όταν έρθει η ώρα να οργανώσει την απόδραση του από το σάπιο κατεστημένο της μεταπολίτευσης ο ίδιος θα δείξει τον δρόμο. Το ποίος θα πάρει την σημαία στη πλάτη του, μικρή σημασία έχει. Αρκεί να είναι καθαρός, αποφασισμένος και να διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά. Οχι απαραίτητα χτισμένα στον φαύλο κόσμο της πολιτικής. Μπορεί να είναι παλιός, από τους ελάχιστους έντιμους και πατριώτες. Μπορεί να είναι και νέος. Ανώνυμος για τα κανάλια και τις εφημερίδες. Κάποιος από την λαοθάλασσα που έπνιξε τον Λευκό Πύργο και σήμερα θα πλημμυρίσει το κέντρο της Αθήνας για να βροντοφωνάξει: «Ως εδώ εξωνημένοι! Ξεπουλάτε τη χώρα, αλλά μαύρο φίδι που σας έφαγε αν πάτε να χαρίσετε και την ιστορία της» Δεν έχουν απωλέσει την εθνική τους υπερηφάνια οι Ελληνες, παρά την μαζική προπαγάνδα «ευρωπληξίας» που υφίστανται και την φαινομενική μοιρολατρία με την οποία αντιμετωπίζουν τα δεινά της μνημονιακής ομηρίας. Ευκαιρίες ψάχνουν και αφορμές για τόνωση του πατριωτικού φρονήματος. Και μόλις αυτές προκύπτουν τις αρπάζουν από τα μαλλιά. Γι αυτό και μαζεύτηκαν μέσα σε χρόνο ρεκόρ μισό εκατομμύριο άνθρωποι στον Λευκό Πύργο. Αυθόρμητα. Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα μετρημένα στα δάχτυλα «συμβατικά» μέσα ενημέρωσης που αγκάλιασαν την πρωτοβουλία και από κουβέντα στόμα σε στόμα. Με μια οργανωτική επιτροπή ανώνυμων, που δεν έχουν βγάλει ποτέ τη φάτσα τους στα «βοθροκάναλα», αλλά πιθανότατα αγαπούν την πατρίδα περισσότερο από τους τηλεοπτικούς σταρ της πολιτικής. Πείτε μου λοιπόν εσείς ποιο πολιτικό κόμμα θα είχε σήμερα καταφέρει να μαζέψει, έστω και το ένα δέκατο αυτού του κόσμου; Και δείτε σήμερα τι έχει να γίνει. Ακριβώς επειδή η πρώτη εκδήλωση δεν είχε κομματικό καπέλο. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας της. Κι ας μην αυταπατώνται διάφοροι γελοίοι που συμβουλεύουν τον Κυριάκο ότι βρήκαν ευκαιρία να στήσουν συλλαλητήριο διαμαρτυρίας κατά του Τσίπρα. Η διαμαρτυρία και η οργή θα ξεχειλίσει. Αλλά για όλα τα φρούτα του κοινοβουλευτικού εσμού της μεταπολίτευσης. Και όλα τα κόμματα εξουσίας που μας οδήγησαν μέχρι εδώ, μεταξύ των οποίων (πλέον) και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ας καταλάβει καλά στο μυαλό του ο κάθε Κυριάκος ότι η πλειοψηφία αυτών που θα μαζευτούν το μεσημέρι στο Σύνταγμα είναι αυτή που ψήφισε «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα αποδοκιμάζοντας τις παραινέσεις και τις προτροπές όλων των εκπροσώπων του πολιτικού κατεστημένου. Αυτοί που εξαπατήθηκαν από τον Τσίπρα αναζητώντας εθνική αξιοπρέπεια και αποδέσμευση από την δανειακή ομηρία. Τα εκατομμύρια των Ελληναν ψηφοφόρων και όχι οι 5 χιλιάδες του «Μένουμε Ευρώπη» που θα έριχναν-υποτίθεται-την κυβέρνηση, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι τσίμα-τσίμα γεμίζουν λεωφορείο γαλάζιας νομαρχιακής… Μη στεναχωριέστε λοιπόν. Η λύση θα έρθει από τον λαό που θα μαυρίσει τους απατεώνες της πολιτικής οριστικά και αμετάκλητα. Όταν δέκα ανώνυμοι με την επίκληση και μόνο του πατριωτικού αισθήματος καταφέρνουν να μαζέψουν λαοθάλασσες και τα κόμματα δεν μπορούν ούτε να γεμίσουν το καφενείο της γειτονιάς, αρχίζει και τρέμει η γη… Οι πολιτικοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται, υποτιμούν πλήρως την περηφάνια και τα εθνικά ανακλαστικά του κόσμου και νομίζουν ότι με τον εκβιασμό του ευρώ προσδιορίζουν το πολιτικά ορθό για να παραμένουν εσαεί στην εξουσία εναλλάσσοντας τα πλουμιστά οπίσθια τους στις καρέκλες. Θα αλλάξουν όμως τα πράγματα. Και γρήγορα…