Τὸ κεντρικὸ σημεῖο τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος εἶναι ἡ τριπλὴ «βάπτισις», δηλαδὴ ἡ ὁλόσωμη κατάδυση στὸ ἁγιασμένο νερὸ καὶ ἀνάδυση ἐκείνου ποὺ μετέχει στὸ Μυστήριο, μὲ ταυτόχρονη ἐπίκληση τῶν τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Νά πῶς γίνεται:
Ὁ ἱερεύς: «Βαπτίζεται ὁ δοῦλος / ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ (…) εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός»· καὶ συγχρόνως βυθίζει τὸν βαπτιζόμενο στὸ ἁγιασμένο νερό.
Γέροντα Παΐσιε, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;
-Ο Χριστός χωράει, οι άνθρωποι δεν Τον χωράνε, γιατί δεν προσπαθούν να διορθωθούν. Για να χωρέση ο Χριστός μέσα μας, πρέπει να καθαρίση η καρδιά. «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός…».
–Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;
Όλες τις θλίψεις εάν τις υπομένουμε, βρίσκουμε χάρη από τον Κύριο. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνια.
Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής
ΠΗΓΗ: pemptousia.gr
Αν καθαριστεί κανείς από τα πάθη, τότε μπορεί ν’ αφήσει την καρδιά του ελεύθερη στη βούλησή της· όσο όμως τα πάθη του είναι ενεργά, αν αφήσει την καρδιά του στη βούλησή της, θα αυτοκαταδικαστεί σε γενική αστάθεια και ανασφάλεια.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
ΠΗΓΗ: pemptousia.gr
Η εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας βρίσκεται στη θέση του συνθρόνου του ιερού βήματος στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και σχετίζεται με την εξής παράδοση. Τον 10ο αιώνα, κατά τη διάρκεια επιδρομής των Αράβων στη Μονή, ο ιεροδιάκονος Σάββας, βηματάρης τότε, πρόλαβε και έκρυψε μέσα στο πηγάδι του ιερού βήματος την εικόνα και το σταυρό του Μ. Κωνσταντίνου, τοποθετώντας μπροστά τους και μία αναμμένη λαμπάδα.
Η ωφέλεια της εξομολογήσεως με προτρέπει να το αναφέρω αυτό στην αγάπη σας. Διότι, αν δεν γίνεται η εξομολόγηση όπως πρέπει, καμιά ωφέλεια δεν προσφέρει.
Ο ευλαβής Γέροντας υπεραγαπούσε την ευλάβεια, τη θεική δικαιοσύνη, και προτιμούσε να αδικείται και να χαίρεται και ποτέ να μην αδικεί. Έλεγε διδακτικά: «Οι ωραιότερες στιγμές που έζησα ήταν της αδικίας. Όποιος δέχεται τον άδικο, δέχεται τον αδικημένο Χριστό στην καρδιά του». Τα λόγια αυτά δεν είναι απλά ωραία λόγια, αλλά είναι καρπός μακράς εργασίας και κατασκήνωση στην απάθεια.
Μια άλλη φορά άκουγα στην εκκλησία την ανάγνωση των προφητειών του Ησαΐα, και στις λέξεις «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε» (Ησ. α’ 16) σκέφτηκα: «Μήπως η Παναγία αμάρτησε ποτέ, έστω και με το λογισμό;». Και, ω του θαύματος! Μέσα στην καρδιά μου μια φωνή ενωμένη με την προσευχή πρόφερε ρητώς: «Η Θεοτόκος ποτέ δεν αμάρτησε, ούτε καν με την σκέψη». Έτσι το Άγιο Πνεύμα μαρτυρούσε στην καρδιά μου για την αγνότητά Της.
Ο Άγιος Ιακωβος ο Τσαλίκης διηγείται:
Είχαμε στο σπίτι μας μια μικρή ασημένια εικόνα του Αγίου Χαραλάμπη, θαυματουργή, έως εξακοσίων ετών, που τη φέραμε από τη Μικρά Ασία πατρογονικό κειμήλιο.
