Μια σειρά εμπεριστατωμένων άρθρων τα οποία αποδεικνύουν την ελληνικότητα του Βυζαντίου, έτσι όπως ακριβώς αποτύπωσαν τις ιδέες τους διάφοροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ιστορικοί ερευνητές. Αν δεν ενδιαφέρονταν –για παράδειγμα- ο ιερός Φώτιος, ο Καισαρείας Αρέθας και άλλοι ακόμη Βυζαντινοί εκκλησιαστικοί και λαϊκοί παράγοντες, όπως έχουν παρατηρήσει έγκυροι γραμματολόγοι, μεγάλο τμήμα από την κλασική ελληνική λογοτεχνία θα είχε χαθεί!..
Η 117 Μεραρχία μ’ επικεφαλής τον Λε Σουίρ ήλθε στην Ελλάδα αφού πρώτα σκόρπισε τον τρόμο και έβαψε στο αίμα την Γιουγκοσλαβία πραγματοποιώντας σφαγές αμάχων και εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα βουνά κατά των Παρτιζάνων του Τίτο.
Ένα ξεχασμένο «κιτρινισμένο» χειρόγραφο βρέθηκε καταχωνιασμένο στο αρχείο του Παλατιού του Τόπκαπι με τον κωδικό CI3, έκρυβε ιστορικά γεγονότα για τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου.
Κάποτε στα σταφιδεργοστάσια του Ηρακλείου εργάζονταν εκατοντάδες άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, κάθε ηλικίας. Η παραγωγή του νομού ήταν πλούσια. Η κρητική σταφίδα ονομαζόταν, και ήταν, χρυσοφόρο προϊόν. Τώρα πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η παραγωγή ελάχιστη… Δεν συμφέρει πια ούτε η τιμή…
Η καταγωγή των αρχαίων Μακεδόνων, λαού αλλά και βασιλικού οίκου, απασχόλησε πάσης φύσεως ερευνητές, σχετικούς και άσχετους, από την αρχαιότητα ακόμα ως και τις μέρες μας.
Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης
5 φωτογραφίες ανθρώπων που αντιμετώπισαν τον θάνατό του γελώντας στο βίντεο που ακολουθεί.
Η Χριστίνα Ωνάση ήταν μοναχοκόρη του Έλληνα κροίσου Αριστοτέλη Ωνάση, επιχειρηματίας και επίλεκτο μέλος του διεθνούς τζετ-σετ. Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1950 στη Νέα Υόρκη και ήταν το δεύτερο παιδί του Αριστοτέλη Ωνάση (1906-1975) και της πρώτης συζύγου του Τίνας Λιβανού (1929 - 1974), γόνου της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας. Είχε ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Αλέξανδρο, που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα το 1973, σε ηλικία 25 ετών.
Εν Πειραιεί 13 Απριλίου 1892: Η «επανάστασις» των υφαντριών
«Τύλιξε γρήγορα τα μαλλιά της πλεξίδα γύρω από το κεφάλι, έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της από το πήλινο κανάτι κι έπιασε μάνι-μάνι να κάνει τις δουλειές. Ό,τι προλάβει, όπως πάντα και πιο βιαστικά ακόμα.
