Πανηγυρικά εορτάσθηκε η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σε ολόκληρη την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Στην παραθαλάσσια πόλη της Αμφιλοχίας επίκεντρο του εορτασμού αποτέλεσε ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου, όπου το απόγευμα του Σαββάτου 6 Απριλίου 2024 πραγματοποιήθηκε η υποδοχή αποτμήματος του Τιμίου Ξύλου από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό.
Η υποδοχή έλαβε χώρα στην κεντρική πλατεία της Αμφιλοχίας και στη συνέχεια με λιτανευτική πομπή το Τίμιο Ξύλο μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό, όπου τελέσθηκε η ακολουθία του Αρχιερατικού Εσπερινού, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου κ. Δαμασκηνού.
Κηρύσσοντας τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός εξήγησε, γιατί η αγία μας Εκκλησία προβάλλει στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Χριστού και παρουσίασε ποιός είναι ο προσωπικός σταυρός που σηκώνει στους ώμους του ο κάθε χριστιανός. «Είναι οι θλίψεις, οι δοκιμασίες, οι περιστάσεις, οι αντιξοότητες. Είναι όλα εκείνα που επιτρέπει ο Θεός να εισέλθουν στη ζωή μας για να μας παιδαγωγήσουν. Σταυρός για τον κάθε πιστό είναι η αμαρτία, τα πάθη, οι αδυναμίες, τα μειονεκτήματά του. Άλλα από αυτά τον συνοδεύουν από την πρώτη ημέρα της γεννήσεως του και άλλα προστίθενται στο διάβα της ζωής του. Σταυρός του κάθε πιστού είναι ο πνευματικός αγώνας, αυτό το προσκλητήριο που απευθύνει η αγία μας Εκκλησία να ανέβουμε σε πνευματικά όρη αρετής, εγκράτειας, ταπείνωσης, μετάνοιας και αγάπης.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, ότι ο προσωπικός μας σταυρός είναι ταυτόχρονα ο Σταυρός του Χριστού. Τόνισε ότι σηκώνοντας στους ώμους μας τον δικό μας σταυρό, αισθανόμαστε ότι συμπάσχουμε με τον ίδιο τον Χριστό, ο Οποίος έπαθε υπέρ ημών κατά το εκούσιο Πάθος Του. Νοιώθουμε ότι συμμετέχουμε στην δική Του Σταυρική θυσία. Συμμετέχουμε στο Πάθος Του για να συμμετάσχουμε και στον δικό Του δοξασμό στην επουράνιο Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η δύναμη που πηγάζει από τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, μας ενισχύει να σηκώσουμε και τον δικό μας σταυρό. Οι δικές μας δυνάμεις δεν επαρκούν. Όταν πιστέψουμε ότι συσταυρωνόμαστε με τον Χριστό, τότε η δική Του δύναμη θα έρθει να ενωθεί με την δική μας. Μόνο αν πιστέψουμε ότι ο δικός μας σταυρός είναι και Σταυρός του Χριστού μπορούμε αγόγγυστα και απροϋπόθετα να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό, έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, υποτάσσοντας το δικό μας θέλημα στη δική Του επιθυμία και γνωρίζοντας ότι τον Σταυρό πάντοτε διαδέχεται η Ανάσταση και ο Γολγοθάς οδηγεί πάντοτε στο κενό Mνημείο». Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «βασική προϋπόθεση είναι να πιστέψουμε σε αυτό που και οι άγιοι πίστεψαν, εφάρμοσαν στη ζωή τους και δίδαξαν: ότι ο σταυρός του κάθε ανθρώπου είναι ταυτόχρονα και Σταυρός του Χριστού. Και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής πρέπει να απαρνηθούμε τον παλαιό άνθρωπο που κρύβουμε μέσα μας, να αποτινάξουμε το σαρκικό φρόνιμα και να ενδυθούμε τον χιτώνα της ταπείνωσης και της αγάπης. Να ακολουθήσουμε την οδό της ασκήσεως και της μετανοίας. Όλα αυτά είναι ένας σταυρός. Αν όμως θεωρήσουμε ότι είναι ταυτόχρονα και Σταυρός του Χριστού θα ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο όχι από ανάγκη αλλά από αγάπη, όχι από υποχρέωση αλλά από ανταπόκριση στην πρόσκληση του Χριστού. Όλα αυτά δεν θα είναι μία επιφανειακή, συμφεροντολογική ανταπόκριση στις ευαγγελικές επιταγές, αλλά θα είναι μια δική μας καθημερινή συσταύρωση με τον Κύριό μας και τότε ο πνευματικός μας αγώνας θα καρποφορήσει και η πνευματική μας προσπάθεια θα μας προσφέρει την εσωτερική πνευματική αναγέννηση».