Είμαι μητέρα δύο παιδιών, 15 και 13 ετών και κατοικώ στην Κέρκυρα.Θα ήθελα να διηγηθώ την ευλογία που ένιωσε η οικογένεια μου με τον ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ !.
Και το θαύμα που βίωσε ο μικρός μου υιός Μιχαήλ.
Ο Μιχαήλ στην ηλικία των 4 ετών ,τον Ιούλιο του 2010,αρρώστησε από μια αυτοάνοση ασθένειά που ονομάζεται Ιδιοπαθής Θρομβοπενική Πορφύρα..Η συγκεκριμένη νόσος είναι μία διαταραχή της πήξης του αίματος που συνοδεύεται από μώλωπες ή και αιμορραγία (εσωτερική ή εξωτερική) ανάλογα τη βαρύτητα της κατάστασης.Η Ιδιοπαθής Θρομβοπενική Πορφύρα
οφείλεται στα ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων – στοιχείων του αίματος που παίζουν ρόλο στη πήξη του αίματος
Ο Μιχαήλ νοσηλευόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα με αμέτρητες θεραπείες.
Κάθε φορά στα νοσοκομεία, χωρίς όμως, απότελεσμα απο επιστημονικής και ιατρικής πλευράς, να έχει βρεθεί συγκεκριμένη θεραπεία, για τη νόσο,μόνιμα αποτελέσματα, έτσι ώστε το παιδί μου να «μπαινοβγαίνει»στα νοσοκομεία για νοσηλεία και να υφίσταται μια τεράστια και αρκετά οδυνηρή αλλαγή στη ζωή του και στη καθημερινότητά του, σε όλους τους τομείς.
Και ενώ η ζωή μας πλέον είχε αλλάξει και ο χρόνος κυλούσε και όλοι εμείς, οικογένεια και γιατροί βρισκόμασταν στο αβέβαιο.
Και εμφανίστηκε στο οικογενειακό μας περιβάλλον,πριν από 2 περίπου χρόνια, το καλοκαίρι του 2016, ένας θεοσεβούμενος και θεόσταλτος άνθρωπος, χωρίς να μας γνωρίζει από κάπου και χωρίς να τον συστήσει σε εμάς κάποιος κοινός γνωστός, στην κυριολεξία βρέθηκε στο δρόμο μας από το πουθενά.
Αυτός ο άνθρωπος είχε την ευλογία να γνωρίση από κοντά τον Άγιο Πορφύριο και να ζήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη Μόνη του Αγίου Πορφυρίου, του Ιερού Ησυχαστηρίου « Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος» στο Μήλεσι Αττικής,
που ζούσε ο Αγιος Πορφύριος , και πηρέ την ευχή και την ευλογία και τη Θεια Χάρη απο τον Αγίο Πορφυρίο.
Ο κ. Παναγιώτης Καλόγηρος, όπως και ονομάζεται,είχε καθημερινή επικοινωνία με τη μητέρα μου συγκεκριμένα μέσω facebook στέλνοντας εικόνες του Αγίου Πορφυρίου με προσευχές και πολλά θαύματά του μέσω γραπτών
μηνυμάτων.
Μια μέρα η μητέρα μου λαμβάνει ένα δέμα από τον
κ,Παναγιώτη το οποίο περιείχε μικρές εικόνες του Αγίου Πορφυρίου,λαδάκια από το καντήλι του, κομποσκοίνια κ.α.
Εκείνο το διάστημα ο Μιχαήλ υποτροπίαζε από την ασθένειά του και
νοσηλευόταν στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση σε αντίθεση με προηγούμενες φορές.
Η μητέρα μου, όπως συνήθιζε να επισκέπτεται το παιδί μου στο νοσοκομείο, έτσι και αυτή τη φορά ήρθε φέρνοντας μαζί της όλα αυτά που είχε στείλει ο κ. Παναγιώτης με την ελπίδα και την ευλογία του Αγίου Πορφυρίου να βοηθήσουν την κατάσταση της υγείας του Μιχαήλ.
Αφού η μητέρα μου λάδωσε το παιδί, του φόρεσε το κομποσκοίνι
και του ακούμπησε στο μαξιλάρι του την μικρή εικονίτσα του
Αγίου Πορφυρίου για να τον προστατεύει, ο Μιχαήλ παίρνοντας την εικόνα στα χέρια του να την προσκυνήσει έκπληκτος και γεμάτος ευλάβεια παρατήρησε ότι το όνομα του Αγίου παραπέμπει στην ονομασία της
ασθένειας του (Άγιος Πορφύριος – Πορφύρα).
Από εκείνη τη στιγμή, ο Μιχαήλ, ένιωσε βαθιά μέσα του απερίγραπτη συγκίνηση και τον Άγιο Πορφύριο προστάτη του. Ακόμα θέλησε να γνωρίσει τον κ.Παναγιώτη που του είχε στείλει όλα αυτά και που χάρη σ’ αυτόν είχε την ευλογία να μάθει για τον Άγιο Πορφύριο που μέχρι εκείνη τη στιγμή
δεν γνώριζε. Έτσι από εκείνη τη μέρα, η επικοινωνία του Μιχαήλ με τον κ.Παναγιώτη, έγινε πολύ συχνή. Ο Μιχαήλ ζητούσε κάθε φορά να μάθει όλο και περισσότερα πράγματα για τον Άγιο Πορφύριο,μέχρι ακόμα που ζήτησε από τον κ. Παναγιώτη να επισκεφθούν μαζί την Μονή του Αγίου Πορφυρίου και να προσκυνήσουν τη Χάρη του.
Ο κ. Παναγιώτης αμέσως δέχτηκε με μεγάλη χαρά την επιθυμία του παιδιού.
Ο χρόνος περνούσε και η επιθυμία του Μιχαήλ δεν πραγματοποιούνταν λόγω
υποχρεώσεων της οικογένειας μας με αρκετές αναβολές.
Τον Ιανούαριο του 2018, εγώ με τον σύζυγό μου προγραμματίσαμε ένα ταξίδι
αναψυχής για να ευχαριστήσουμε όλη την οικογένειά μας.
Ο Μιχαήλ μαθαίνοντας για το ταξίδι αυτό, οργίστηκε και αντέδρασε αρνητικά.
θυμίζοντας μας την επιθυμία του να επισκεφθεί τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου.
---Εμείς οι γονείς του τον καθησυχάσαμε διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα επισκεπτόμασταν τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου το καλοκαίρι εκείνου του χρόνου δίνοντας για ακόμα μία φορά αναβολή σε αυτή του την επιθυμία .
Την επόμενη κιόλας μέρα, ημέρα Πέμπτη κι ενώ το ταξίδι θα πραγματοποιούνταν την Παρασκευή το παιδί ξαφνικά, ενώ ήταν πολύ καλά στην υγεία του το τελευταίο διάστημα ασθένησε πολύ βαριά από τη νόσο που τον ταλαιπωρούσε όλα αυτά τα χρόνια.
Εξετάζοντας τον ο γιατρός του, για πρώτη φορά έκρινε πως έπρεπε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο παίδων«Αγία Σοφία» στην Αθήνα για περαιτέρω έλεγχο και εξετάσεις,
Πράγμα που, όπως μας είχαν ενημερώσει οι γιατροί παλαιότερα, θεωρείται και κρίνεται αδύνατο σε ασθενείς που βρίσκεται η υγεία τους σε κρίσιμη κατάσταση όπως βρισκόταν εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή του Μιχαήλ .
Παρόλη την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του παιδιού μου και μετά τις οδηγίες του γιατρού, την επόμενη μέρα, ημέρα Παρασκευή θα ταξιδεύαμε για τη μεταφορά του Μιχαήλ στο νοσοκομείο παίδων στην Αθήνα.αντί για το προγραμματισμένο μας ταξίδι αναψυχής της ίδιας μέρας.
Ο Μιχαήλ καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής ήταν πολύ ήρεμος και γαλήνιος, μα και χαρούμενος γιατί ένιωσε για πρώτη φορά και κατά περίεργο τρόπο ότι επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί έστω και με αυτόν τον τρόπο και υπό αυτές τις συνθήκες.
Φτάνοντας στην είσοδο του νοσοκομείου, με μεγάλη μας έκπληξη και χαρά, αντικρίζουμε για πρώτη φορά τον κ. Παναγιώτη.
Τον παππούλη όπως επιθυμεί να τον αποκαλούμε, να μας περιμένει και ειδικότερα τον Μιχαήλ.
Με μια τεράστια αγκαλιά λέγοντάς του μία προσευχή του Αγίου Πορφυρίου και καθησυχάζοντάς τον να μην φοβάται γιατί είναι κοντά του και τον προστατεύει ο Άγιος Πορφύριος και ότι όλα θα είναι καλά.
Εξετάζοντας οι γιατροί το παιδί μου και υποβάλλοντάς τον στη διαδικασία των εξετάσεων, έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι όλα είναι καθαρά και αρνητικά και ότι ο Μιχαήλ δεν νοσεί πια από αυτή την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τόσα χρόνια.
Εκείνη τη στιγμή όλοι μας, ακόμα και το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου, συγκινημένοι το αποδώσαμε ΣΕ ΘΑΥΜΑ!Μέτα το εξιτήριο του Μιχαήλ από το νοσοκομείο, ο πρώτος
προορισμός μας πλέον ήταν η Μονή του Αγίου Πορφυρίου η πολυπόθητη επιθυμία του παιδιού μας του Μιχαήλ που πέρασεκυριολεκτικά από σαράντα κύματα.
Σε ευχαριστώ Άγιε μου Πορφύριε για το Θαύμα σου στο παιδί μας!
Θα σε υμνούμε πάντα, θα σε δοξάζουμε και θα σε έχουμε για πάντα μέσα βαθιά στην καρδιά μας!
Επίσης ευχαριστούμε θερμά και μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας εγώ και η οικογένειά μου,τον κ. Παναγιώτη Καλόγηρο που μπήκε στη ζωή
μας και χάρη σ’ αυτόν μεγάλωσε η πίστη μας και που στάθηκε αρωγός στην πιο δύσκολη περιπέτεια της ζωής μας.
Αλεξάνδρα Μαρτίνη . Κέρκυρα