Ο π. Σ.Σ. γράφει:
«Από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο του 2002 είχα ταλαιπωρηθεί πολύ από φρικτούς πόνους λόγω πέτρας στα νεφρά.
Πήγα επανειλημμένως στο νοσοκομείο, έκανα όλες τις ιατρικές εξετάσεις, πήρα τα κατάλληλα φάρμακα, αλλά η πέτρα δεν έπεφτε. Δεν μπορούσα ούτε να λειτουργήσω.
Μετά τα Χριστούγεννα, στις 28 Δεκεμβρίου, είχαμε θεολογικό συνέδριο και παρ’ όλη την κατάσταση της υγείας μου, αποφάσισα να πάω στη Λευκωσία με τη σύζυγό μου, γιατί το θέμα ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Μια από τις εισηγήσεις του συνεδρίου ήταν αφιερωμένη στον άγιο Λουκά τον ιατρό, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.
Είχαν φέρει και λειψανοθήκη με λείψανο του αγίου Λουκά και στο τέλος πέρασαν όλοι οι σύνεδροι να προσκυνήσουν.
Ενώ πηγαίναμε στη σειρά, εγώ μυστικά προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά τον ιατρό, για το πρόβλημα που είχα με τα νεφρά και τον παρακαλούσα να με βοηθήσει.
Όταν πλησίασα και ασπάσθηκα τα λείψανα αισθάνθηκα μια έντονη ευωδία.
Ρώτησα τη γυναίκα μου και δυό-τρείς άλλους συνέδρους που ήμασταν παρέα αν την αισθάνθηκαν, αλλά απάντησαν αρνητικά.
Το βράδυ όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, πήγα στην τουαλέτα και χωρίς κανένα πόνο η πέτρα έπεσε. Είχε το μέγεθος μιας φακής.
Ευχαρίστησα θερμά τον Άγιο Λουκά τον ιατρό για την άμεση επέμβαση».