Η προσευχή είναι η άμεση επικοινωνία που έχουμε με τον Θεό. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι η προσευχή δεν είναι μέσα στον τύπο της Εκκλησίας μας.
Η προσευχή είναι ένδειξη αγάπης προς τον Θεό. Η προσευχή είναι η ανάγκη της ψυχής να μιλήσει με αυτόν που αγαπά. Όπως το σώμα του ανθρώπου χρειάζεται τροφή για να ζήσει, έτσι και η ψυχή τρέφεται με την προσευχή, προς Εκείνον που της δίνει ζωή.
Η προσευχή σημαίνει ότι ζητάμε την βοήθεια από τον γλυκό μας Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους ή τους Αγίους που ευλαβούμαστε. Ταπεινωνόμαστε και ζητάμε την βοήθειά τους. Αυτός που δεν προσεύχεται μοιάζει με τον άνθρωπο που είναι άρρωστος και δεν θέλει να πάρει το φάρμακο για να γίνει καλά. Ο άνθρωπος όταν δεν προσεύχεται παγώνει, γίνεται ψυχρός, η καρδιά του υπάρχει μόνο για να λειτουργεί και κανένα ίχνος αγάπης δεν υπάρχει σε αυτόν τον άνθρωπο, διότι απομακρύνεται από την ΑΓΑΠΗ που είναι ο Χριστός.
Ο άνθρωπος αυτός αποξενώνεται από τον Θεό και τους συνανθρώπους κοιτάζοντας μόνο το «εγώ» του και δίνει δικαιώματα στον διάβολο να τον κάνει ό,τι θέλει. Η προσευχή είναι ένδειξη αγάπης όχι μόνο απέναντι στον Θεό, αλλά και απέναντι στους συγγενείς και τους συνανθρώπους μας, διότι μέσα από την προσευχή φαίνεται η αγάπη του ανθρώπου. Αυτός που αγαπά ζητά βοήθεια από τον Θεό μέσω της προσευχής για τον συνάνθρωπό του. Η προσευχή θέλει τρόπο και όχι κόπο.
Διαβάζουμε μέσα στην Καινή Διαθήκη: «Όταν προσεύχεστε μη φλυαρείτε, όπως οι ειδωλολάτρες. Διότι αυτοί νομίζουν, ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν. Μη γίνεστε λοιπόν ίδιοι μ’ αυτούς. Διότι ξέρει ο Πατέρας σας, εκείνα που έχετε ανάγκη, προτού εσείς Του τα ζητήσετε. (Κατά Ματθαίον στ΄,7-8). Αυτός που έμαθε να προσεύχεται σωστά, τότε η προσευχή αυτή είναι θαυματουργός.
Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ
Τρίκορφο Φωκίδος