Ήταν πολύ ευαίσθητος [ο όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης] στα ταξίδια, κυρίως στα θαλασσινά. Η ναυτία τον ταλαιπωρούσε αφάνταστα.
Απέφευγε να ταξιδέψει, ιδίως αν είχε λειτουργήσει προηγουμένως, γιατί φοβόταν μήπως κάνει εμετό. Και είναι αμαρτία μετά τη Θ. Λειτουργία αυτό.
Κάποτε βρισκόταν στην Νέα Σκήτη και λειτούργησε. Η θάλασσα φαινόταν ήσυχη και χωρίς να το καλοσκεφτεί μπήκε στο μικρό καΐκι για να επιστρέψει στα Καρούλια-Κατουνάκια.
Η απόσταση ήταν μικρή, αλλά καθώς πέρασαν το ακρωτήριο της Πίννας συνάντησαν θαλασσοταραχή που συνεχιζόταν, όσο πλησίαζαν στα Καρούλια.
Ο καπετάνιος φοβόταν “να πιάσει” και σκόπευε να συνεχίσει. Ο Γέροντας βρισκόταν ήδη σε κατάσταση ναυτίας και είχε τάση εμετού.
Πλησίασε τον καπετάνιο και με τον ορμητικό του τρόπο του είπε επιτακτικά:
– Ιορδάνη, θα πιάσεις στα Καρούλια!
Ο καπετάνιος πιεζόμενος υποχώρησε και εκνευρισμένος γύρισε το τιμόνι προς το μουράγιο των Καρουλιών λέγοντας με αγανάκτηση:
– Θα πιάσω, κι ας σπάσω το καΐκι!
Σε χρόνο μηδέν η θάλασσα έγινε μπουνάτσα. Έπιασαν στο μουράγιο, κατέβηκε ο Γέροντας και οι άλλοι πατέρες, ξεφόρτωσαν και ένα σωρό πράγματα με την άνεσή τους, ενώ ο καπετάνιος ομολογούσε με θαυμασμό:
– Μεγάλο άγιο έχεις, παπά, εσύ!
Πηγή: pemptousia.gr/ Από το βιβλίο “Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης”, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Άγιος Εφραίμ”, Κατουνάκια Αγίου Όρους.